Definify.com
Definition 2025
venialis
venialis
Latin
Adjective
veniālis m, f (neuter veniāle); third declension
Declension
Third declension.
| Number | Singular | Plural | |||
|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masc./Fem. | Neuter | Masc./Fem. | Neuter | |
| nominative | veniālis | veniāle | veniālēs | veniālia | |
| genitive | veniālis | veniālium | |||
| dative | veniālī | veniālibus | |||
| accusative | veniālem | veniāle | veniālēs | veniālia | |
| ablative | veniālī | veniālibus | |||
| vocative | veniālis | veniāle | veniālēs | veniālia | |
Descendants
References
- venialis in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- VENIALIS in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition, 1883–1887)
- Félix Gaffiot (1934), “venialis”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.