Definify.com
Definition 2025
vespertinus
vespertinus
Latin
Adjective
vespertīnus m (feminine vespertīna, neuter vespertīnum); first/second declension
- evening (attributive)
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | vespertīnus | vespertīna | vespertīnum | vespertīnī | vespertīnae | vespertīna | |
| genitive | vespertīnī | vespertīnae | vespertīnī | vespertīnōrum | vespertīnārum | vespertīnōrum | |
| dative | vespertīnō | vespertīnō | vespertīnīs | ||||
| accusative | vespertīnum | vespertīnam | vespertīnum | vespertīnōs | vespertīnās | vespertīna | |
| ablative | vespertīnō | vespertīnā | vespertīnō | vespertīnīs | |||
| vocative | vespertīne | vespertīna | vespertīnum | vespertīnī | vespertīnae | vespertīna | |
Synonyms
References
- vespertinus in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- vespertinus in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- Félix Gaffiot (1934), “vespertinus”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- Meissner, Carl; Auden, Henry William (1894) Latin Phrase-Book, London: Macmillan and Co.
- morning, noon, evening, night: tempus matutīnum, meridianum, vespertinum, nocturnum
- morning, noon, evening, night: tempus matutīnum, meridianum, vespertinum, nocturnum