Definify.com
Definition 2025
vinka
vinka
Finnish
Noun
vinka
- (rare) Cold wind.
Declension
| Inflection of vinka (Kotus type 9/kala, nk-ng gradation) | |||
|---|---|---|---|
| nominative | vinka | vingat | |
| genitive | vingan | vinkojen | |
| partitive | vinkaa | vinkoja | |
| illative | vinkaan | vinkoihin | |
| singular | plural | ||
| nominative | vinka | vingat | |
| accusative | nom. | vinka | vingat |
| gen. | vingan | ||
| genitive | vingan | vinkojen vinkainrare |
|
| partitive | vinkaa | vinkoja | |
| inessive | vingassa | vingoissa | |
| elative | vingasta | vingoista | |
| illative | vinkaan | vinkoihin | |
| adessive | vingalla | vingoilla | |
| ablative | vingalta | vingoilta | |
| allative | vingalle | vingoille | |
| essive | vinkana | vinkoina | |
| translative | vingaksi | vingoiksi | |
| instructive | — | vingoin | |
| abessive | vingatta | vingoitta | |
| comitative | — | vinkoineen | |
Anagrams
Swedish
Etymology
Borrowing from Middle Low German winken, from Proto-Germanic *winkōną.
Verb
vinka (present vinkar, preterite vinkade, supine vinkat, imperative vinka)
- to wave (one's hand)
Conjugation
Conjugation of vinka
Related terms
- vink
- vinkning