Old Norse
Noun
vinr m (genitive vinar, plural vinir)
- friend
Declension
Declension of vinr (strong i-stem, ar-genitive)
| masculine
|
singular |
plural |
| indefinite |
definite |
indefinite |
definite |
| nominative |
vinr
|
vinrinn
|
vinir
|
vinirnir
|
| accusative |
vin
|
vininn
|
vini
|
vinina
|
| dative |
vin
|
vininum
|
vinum
|
vinunum
|
| genitive |
vinar
|
vinarins
|
vina
|
vinanna
|
Descendants
References
- vinr in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press