Definify.com
Definition 2025
vitiatus
vitiatus
Latin
Participle
vitiātus m (feminine vitiāta, neuter vitiātum); first/second declension
Inflection
First/second declension.
| Number | Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
| nominative | vitiātus | vitiāta | vitiātum | vitiātī | vitiātae | vitiāta | |
| genitive | vitiātī | vitiātae | vitiātī | vitiātōrum | vitiātārum | vitiātōrum | |
| dative | vitiātō | vitiātō | vitiātīs | ||||
| accusative | vitiātum | vitiātam | vitiātum | vitiātōs | vitiātās | vitiāta | |
| ablative | vitiātō | vitiātā | vitiātō | vitiātīs | |||
| vocative | vitiāte | vitiāta | vitiātum | vitiātī | vitiātae | vitiāta | |