Definify.com
Definition 2024
vola
vola
Catalan
Verb
vola
- third-person singular present indicative form of volar
- second-person singular imperative form of volar
Esperanto
Adjective
vola (accusative singular volan, plural volaj, accusative plural volajn)
Related terms
Icelandic
Pronunciation
- Rhymes: -ɔːla
Verb
vola (weak verb, third-person singular past indicative volaði, supine volað)
Conjugation
vola — active voice (germynd)
infinitive (nafnháttur) |
að vola | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
volað | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
volandi | ||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
present (nútíð) |
ég vola | við volum | present (nútíð) |
ég voli | við volum |
þú volar | þið volið | þú volir | þið volið | ||
hann, hún, það volar | þeir, þær, þau vola | hann, hún, það voli | þeir, þær, þau voli | ||
past (þátíð) |
ég volaði | við voluðum | past (þátíð) |
ég volaði | við voluðum |
þú volaðir | þið voluðuð | þú volaðir | þið voluðuð | ||
hann, hún, það volaði | þeir, þær, þau voluðu | hann, hún, það volaði | þeir, þær, þau voluðu | ||
imperative (boðháttur) |
vola (þú) | volið (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
volaðu | voliði * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
volast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive (nafnháttur) |
að volast | ||||
---|---|---|---|---|---|
supine (sagnbót) |
volast | ||||
present participle (lýsingarháttur nútíðar) |
volandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses |
||||
indicative (framsöguháttur) |
subjunctive (viðtengingarháttur) |
||||
present (nútíð) |
ég volast | við volumst | present (nútíð) |
ég volist | við volumst |
þú volast | þið volist | þú volist | þið volist | ||
hann, hún, það volast | þeir, þær, þau volast | hann, hún, það volist | þeir, þær, þau volist | ||
past (þátíð) |
ég volaðist | við voluðumst | past (þátíð) |
ég volaðist | við voluðumst |
þú volaðist | þið voluðust | þú volaðist | þið voluðust | ||
hann, hún, það volaðist | þeir, þær, þau voluðust | hann, hún, það volaðist | þeir, þær, þau voluðust | ||
imperative (boðháttur) |
volast (þú) | volist (þið) | |||
Forms with appended personal pronoun | |||||
volastu | volisti * | ||||
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred. |
volaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension (sterk beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
nominative (nefnifall) |
volaður | voluð | volað | volaðir | volaðar | voluð | |
accusative (þolfall) |
volaðan | volaða | volað | volaða | volaðar | voluð | |
dative (þágufall) |
voluðum | volaðri | voluðu | voluðum | voluðum | voluðum | |
genitive (eignarfall) |
volaðs | volaðrar | volaðs | volaðra | volaðra | volaðra | |
weak declension (veik beyging) |
singular (eintala) | plural (fleirtala) | |||||
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
masculine (karlkyn) |
feminine (kvenkyn) |
neuter (hvorugkyn) |
||
nominative (nefnifall) |
volaði | volaða | volaða | voluðu | voluðu | voluðu | |
accusative (þolfall) |
volaða | voluðu | volaða | voluðu | voluðu | voluðu | |
dative (þágufall) |
volaða | voluðu | volaða | voluðu | voluðu | voluðu | |
genitive (eignarfall) |
volaða | voluðu | volaða | voluðu | voluðu | voluðu |
Related terms
Italian
Verb
vola
- third-person singular present of volare
- second-person singular imperative of volare
Anagrams
Latin
Etymology 1
Perhaps from Proto-Italic *welā, from Proto-Indo-European *welH-os (“round”) (whence also Old Norse valr (“round”)), from *welH- (“to turn”).[1]
Pronunciation
- (Classical) IPA(key): /ˈwo.la/, [ˈwɔ.ɫa]
Noun
vola f (genitive volae); first declension
Inflection
First declension.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
nominative | vola | volae |
genitive | volae | volārum |
dative | volae | volīs |
accusative | volam | volās |
ablative | volā | volīs |
vocative | vola | volae |
Etymology 2
Non-lemma forms.
Verb
volā
- second-person singular present active imperative of volō
References
- vola in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- Félix Gaffiot (1934), “vola”, in Dictionnaire Illustré Latin-Français, Paris: Hachette.
- ↑ De Vaan, Michiel (2008), “vola”, in Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, page 686