Definify.com

Definition 2024

włóczyć

włóczyć

Polish

Verb

włóczyć impf

(transitive) to drag, to draggle
(reflexive) to gallivant, to roam, to wander, to tramp, to traipse

Conjugation

Conjugation of włóczyć impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		włóczyć
present tense	1st	włóczę			włóczymy
	2nd	włóczysz			włóczycie
	3rd	włóczy			włóczą
past tense	1st	włóczyłem	włóczyłam		włóczyliśmy	włóczyłyśmy
	2nd	włóczyłeś	włóczyłaś		włóczyliście	włóczyłyście
	3rd	włóczył	włóczyła	włóczyło	włóczyli	włóczyły
future tense	1st	będę włóczył¹	będę włóczyła¹		będziemy włóczyli¹	będziemy włóczyły¹
	2nd	będziesz włóczył¹	będziesz włóczyła¹		będziecie włóczyli¹	będziecie włóczyły¹
	3rd	będzie włóczył¹	będzie włóczyła¹	będzie włóczyło¹	będą włóczyli¹	będą włóczyły¹
conditional	1st	włóczyłbym	włóczyłabym		włóczylibyśmy	włóczyłybyśmy
	2nd	włóczyłbyś	włóczyłabyś		włóczylibyście	włóczyłybyście
	3rd	włóczyłby	włóczyłaby	włóczyłoby	włóczyliby	włóczyłyby
imperative	1st	—			włóczmy
	2nd	włócz			włóczcie
	3rd	niech włóczy			niech włóczą
active adjectival participle		włóczący	włócząca	włóczące	włóczący	włóczące
passive adjectival participle		włóczony	włóczona	włóczone	włóczeni	włóczone
contemporary adverbial participle		włócząc
impersonal past		włóczono
verbal noun		włóczenie
¹or: będę włóczyć, będziesz włóczyć etc.

Derived terms

włóczęga

Synonyms

wlec
tachać