Definify.com
Definition 2025
wlatian
wlatian
Old English
Verb
wlātian
Conjugation
Conjugation of wlātian (weak class 2)
| infinitive | wlātian | tō wlātianne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | wlātie wlātiġe |
wlātode |
| 2nd-person singular | wlātast | wlātodest |
| 3rd-person singular | wlātaþ | wlātode |
| plural | wlātiaþ wlātiġaþ |
wlātodon |
| subjunctive | present | past |
| singular | wlātie wlātiġe |
wlātode |
| plural | wlātien wlātiġen |
wlātoden |
| imperative | ||
| singular | wlāta | |
| plural | wlātiaþ wlātiġaþ |
|
| participle | present | past |
| wlātiende wlātiġende |
(ġe)wlātod | |
Derived terms
- wlātere
- wlātung
Descendants
- Scots: wlate