Definify.com

Definition 2024

wonieć

wonieć

Polish

Verb

wonieć impf

(intransitive, literary) to smell

Conjugation

Conjugation of wonieć impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim, m inan, f, n
infinitive		wonieć
present tense	1st	wonieję			woniejemy
	2nd	woniejesz			woniejecie
	3rd	wonieje			wonieją
past tense	1st	woniałem	woniałam		wonieliśmy	woniałyśmy
	2nd	woniałeś	woniałaś		wonieliście	woniałyście
	3rd	woniał	woniała	woniało	wonieli	woniały
future tense	1st	będę woniał¹	będę woniała¹		będziemy wonieli¹	będziemy woniały¹
	2nd	będziesz woniał¹	będziesz woniała¹		będziecie wonieli¹	będziecie woniały¹
	3rd	będzie woniał¹	będzie woniała¹	będzie woniało¹	będą wonieli¹	będą woniały¹
conditional	1st	woniałbym	woniałabym		wonielibyśmy	woniałybyśmy
	2nd	woniałbyś	woniałabyś		wonielibyście	woniałybyście
	3rd	woniałby	woniałaby	woniałoby	wonieliby	woniałyby
imperative	1st	—			woniejmy
	2nd	woniej			woniejcie
	3rd	niech wonieje			niech wonieją
active adjectival participle		woniejący	woniejąca	woniejące	woniejący	woniejące
contemporary adverbial participle		woniejąc
impersonal past		woniono
verbal noun		wonienie
¹or: będę wonieć, będziesz wonieć etc.

Related terms

(nouns) woń, powonienie
(adjective) wonny

Synonyms

pachnąć, pachnieć