Definify.com
Definition 2025
wrangen
wrangen
See also: wrängen
German
Verb
wrangen
Low German
Etymology
Related to wringen. Related to German rangen.
Verb
wrangen (past wrang, past participle wrangt, auxiliary verb hebben)
Conjugation
Conjugation of wrangen (weak verb)
| infinitive | wrangen | |
|---|---|---|
| indicative | present | preterite |
| 1st person singular | wrang | wrang |
| 2nd person singular | wrangs(t) | wrangs(t) |
| 3rd person singular | wrang(t) | wrang |
| plural | wrangt, wrangen | wrangen |
| imperative | present | — |
| singular | wrang(e) | |
| plural | wrangt | |
| participle | present | past |
| wrangen | (e)wrangt, gewrangt | |
| Note: This conjugation is one of many; neither its grammar nor spelling apply to all dialects. | ||