Definify.com
Definition 2025
æfnian
æfnian
Old English
Verb
ǣfnian
- to become evening
Conjugation
Conjugation of ǣfnian (weak class 2)
| infinitive | ǣfnian | tō ǣfnianne |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st-person singular | ǣfnie ǣfniġe |
ǣfnode |
| 2nd-person singular | ǣfnast | ǣfnodest |
| 3rd-person singular | ǣfnaþ | ǣfnode |
| plural | ǣfniaþ ǣfniġaþ |
ǣfnodon |
| subjunctive | present | past |
| singular | ǣfnie ǣfniġe |
ǣfnode |
| plural | ǣfnien ǣfniġen |
ǣfnoden |
| imperative | ||
| singular | ǣfna | |
| plural | ǣfniaþ ǣfniġaþ |
|
| participle | present | past |
| ǣfniende ǣfniġende |
(ġe)ǣfnod | |