Definify.com
Definition 2024
Δεκαπολίτης
Δεκαπολίτης
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /ðekapolítis/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /ðekapolítis/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /ðekapolítis/
Noun
Δεκαπολῑ́της • (Dekapolī́tēs) m (genitive Δεκαπολίτου); first declension
- an inhabitant of the Decapolis; a Decapolitan
Inflection
First declension of Δεκᾰπολῑ́της, Δεκᾰπολῑ́του
Case / # | Singular | Dual | Plural |
---|---|---|---|
Nominative | ὁ Δεκᾰπολῑ́της | τὼ Δεκᾰπολῑ́τᾱ | οἱ Δεκᾰπολῖται |
Genitive | τοῦ Δεκᾰπολῑ́του | τοῖν Δεκᾰπολῑ́ταιν | τῶν Δεκᾰπολῑτῶν |
Dative | τῷ Δεκᾰπολῑ́τῃ | τοῖν Δεκᾰπολῑ́ταιν | τοῖς Δεκᾰπολῑ́ταις |
Accusative | τὸν Δεκᾰπολῑ́την | τὼ Δεκᾰπολῑ́τᾱ | τοὺς Δεκᾰπολῑ́τᾱς |
Vocative | Δεκᾰπολῖτᾰ | Δεκᾰπολῑ́τᾱ | Δεκᾰπολῖται |
Descendants
- English: Decapolitan
- Greek: Δεκαπολίτης (Dekapolítis)
- Latin: Decapolites