Definify.com
Definition 2024
Προκρούστης
Προκρούστης
Ancient Greek
Proper noun
Προκρούστης • (Prokroústēs) m (genitive Προκρούστου); first declension
Inflection
First declension of Προκρούστης, Προκρούστου
Case / # | Singular |
---|---|
Nominative | Προκρούστης |
Genitive | Προκρούστου |
Dative | Προκρούστῃ |
Accusative | Προκρούστην |
Vocative | Προκρούστη |
Synonyms
- Δαμαστής (Damastḗs)
- Πολυπήμων (Polupḗmōn, “his real name”)
Descendants
- Greek: Προκρούστης (Prokroústis)
- Latin: Procrustes
References
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,023