Definify.com

Definition 2024

έρημος

έρημος

See also: ἐρῆμος

Greek

Adjective

έρημος • ‎(érimos) m ‎(feminine έρημη, neuter έρημο)

desolate
lonesome, poor, friendless person

Alternative forms

έρμος ‎(érmos)

Declension

positive forms of έρημος

number case / gender	singular			plural
number case / gender	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	έρημος	έρημη	έρημο	έρημοι	έρημες	έρημα
genitive	έρημου	έρημης	έρημου	έρημων	έρημων	έρημων
accusative	έρημο	έρημη	έρημο	έρημους	έρημες	έρημα
vocative	έρημε	έρημη	έρημο	έρημοι	έρημες	έρημα
derivations	comparative: πιο + positive forms (e.g. πιο έρημος, etc.) relative superlative: definite article + πιο + positive forms (e.g. ο πιο έρημος, etc.)
notes	ερήμων: learned form of the genitive plural (all genders)

Derived terms

ερήμην ‎(erímin, “in absentia”)
ερημητήριο n ‎(erimitírio, “hermitage”)
ερημία f ‎(erimía, “solitude”)
ερημιά f ‎(erimiá, “wilderness, deserted land”)
ερημικός ‎(erimikós, “isolated”)
ερημίτης m ‎(erimítis, “hermit”)

ερημίτισσα f ‎(erimítissa, “hermit”)
ερημώνω ‎(erimóno, “to devastate”)
άφραχτος κήπος, έρημα τα λάχανα ‎(áfrachtos kípos, érima ta láchana)
μόνος και έρημος ‎(mónos kai érimos)
ο φόβος φυλάει τα έρημα ‎(o fóvos fyláei ta érima)

Noun

έρημος • ‎(érimos) f ‎(plural έρημοι)

desert, wilderness

Declension

declension of έρημος

	singular	plural
nominative	έρημος	έρημοι
genitive	ερήμου	ερήμων
accusative	έρημο	ερήμους
vocative	έρημε	έρημοι

Synonyms

ερημιά f ‎(erimiá, “wilderness, solitude”)

Derived terms

φωνή βοώντος εν τη ερήμω ‎(foní voóntos en ti erímo)
αλεπού της ερήμου ‎(alepoú tis erímou)