Definify.com
Definition 2024
αὐστηρός
αὐστηρός
See also: αυστηρός
Ancient Greek
Adjective
αὐστηρός • (austērós) m (feminine αὐστηρά, neuter αὐστηρόν); first/second declension
Inflection
First and second declension of αὐστηρός, αὐστηρᾱ́, αὐστηρόν
| Number | Singular | Dual | Plural | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |||
| Nominative | αὐστηρός | αὐστηρᾱ́ | αὐστηρόν | αὐστηρώ | αὐστηρᾱ́ | αὐστηρώ | αὐστηροί | αὐστηραί | αὐστηρᾰ́ | |||
| Genitive | αὐστηροῦ | αὐστηρᾶς | αὐστηροῦ | αὐστηροῖν | αὐστηραῖν | αὐστηροῖν | αὐστηρῶν | αὐστηρῶν | αὐστηρῶν | |||
| Dative | αὐστηρῷ | αὐστηρᾷ | αὐστηρῷ | αὐστηροῖν | αὐστηραῖν | αὐστηροῖν | αὐστηροῖς | αὐστηραῖς | αὐστηροῖς | |||
| Accusative | αὐστηρόν | αὐστηρᾱ́ν | αὐστηρόν | αὐστηρώ | αὐστηρᾱ́ | αὐστηρώ | αὐστηρούς | αὐστηρᾱ́ς | αὐστηρᾰ́ | |||
| Vocative | αὐστηρέ | αὐστηρᾱ́ | αὐστηρόν | αὐστηρώ | αὐστηρᾱ́ | αὐστηρώ | αὐστηροί | αὐστηραί | αὐστηρᾰ́ | |||
Related terms
- αὔω (aúō, “light a fire”)
- αὖος (aûos, “dry”)
Descendants
References
- αὐστηρός in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- αὐστηρός in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- «αὐστηρός» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «αὐστηρός» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- “G840”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.