Definify.com

Definition 2024

γαμέω

Ancient Greek

Verb

γαμέω • ‎(gaméō)

I marry
(middle voice) I give myself in marriage
(middle voice) I get a spouse for, I betroth (generally of parents for their children)

Inflection

Note that one of the future forms is identical to the present:

Present: γαμῶ, γαμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γαμῶ	γαμεῖς	γαμεῖ	γαμεῖτον	γαμεῖτον	γαμοῦμεν	γαμεῖτε	γαμοῦσῐ(ν)
	subjunctive	γαμῶ	γαμῇς	γαμῇ	γαμῆτον	γαμῆτον	γαμῶμεν	γαμῆτε	γαμῶσῐ(ν)
	optative	γαμοίην/ γαμοῖμῐ	γαμοίης/ γαμοῖς	γαμοίη/ γαμοῖ	γαμοίητον/ γαμοῖτον	γαμοιήτην/ γαμοίτην	γαμοίημεν/ γαμοῖμεν	γαμοίητε/ γαμοῖτε	γαμοίησᾰν/ γαμοῖεν
	imperative		γάμει	γαμείτω	γαμεῖτον	γαμείτων		γαμεῖτε	γαμούντων
middle/ passive	indicative	γαμοῦμαι	γαμῇ/ γαμεῖ	γαμεῖται	γαμεῖσθον	γαμεῖσθον	γαμούμεθᾰ	γαμεῖσθε	γαμοῦνται
	subjunctive	γαμῶμαι	γαμῇ	γαμῆται	γαμῆσθον	γαμῆσθον	γαμώμεθᾰ	γαμῆσθε	γαμῶνται
	optative	γαμοίμην	γαμοῖο	γαμοῖτο	γαμοῖσθον	γαμοίσθην	γαμοίμεθᾰ	γαμοῖσθε	γαμοῖντο
	imperative		γαμοῦ	γαμείσθω	γαμεῖσθον	γαμείσθων		γαμεῖσθε	γαμείσθων
		active				middle/passive
infinitive		γαμεῖν				γαμεῖσθαι
participle		γαμῶν , γαμοῦσᾰ , γαμοῦν				γαμούμενος , γαμουμένη , γαμούμενον

Present: γαμέω, γαμέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γαμέω	γαμέεις	γαμέει	γαμέετον	γαμέετον	γαμέομεν	γαμέετε	γαμέουσῐ(ν)
	subjunctive	γαμέω	γαμέῃς	γαμέῃ	γαμέητον	γαμέητον	γαμέωμεν	γαμέητε	γαμέωσῐ(ν)
	optative	γαμέοιμῐ	γαμέοις	γαμέοι	γαμέοιτον	γαμεοίτην	γαμέοιμεν	γαμέοιτε	γαμέοιεν
	imperative		γάμεε	γαμεέτω	γαμεετον	γαμεέτων		γαμεετε	γαμεόντων
middle/ passive	indicative	γαμέομαι	γαμέει/ γαμέῃ	γαμέεται	γαμέεσθον	γαμέεσθον	γαμεόμεθᾰ	γαμέεσθε	γαμέονται
	subjunctive	γαμέωμαι	γαμέῃ	γαμέηται	γαμέησθον	γαμέησθον	γαμεώμεθᾰ	γαμέησθε	γαμέωνται
	optative	γαμεοίμην	γαμέοιο	γαμέοιτο	γαμέοισθον	γαμεοίσθην	γαμεοίμεθᾰ	γαμέοισθε	γαμέοιντο
	imperative		γαμέου	γαμεέσθω	γαμέεσθον	γαμεέσθων		γαμέεσθε	γαμεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		γαμέειν				γαμέεσθαι
participle		γαμέων , γαμέουσᾰ , γάμεον				γαμεόμενος , γαμεομένη , γαμεόμενον

Imperfect: ἐγάμουν, ἐγαμούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγάμουν	ἐγάμεις	ἐγάμει	ἐγαμεῖτον	ἐγαμείτην	ἐγαμοῦμεν	ἐγαμεῖτε	ἐγάμουν
middle/ passive	indicative	ἐγαμούμην	ἐγαμοῦ	ἐγαμεῖτο	ἐγαμεῖσθον	ἐγαμείσθην	ἐγαμούμεθᾰ	ἐγαμεῖσθε	ἐγαμοῦντο

Imperfect: ἐγάμεον, ἐγαμεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγάμεον	ἐγάμεες	ἐγάμεε	ἐγαμέετον	ἐγαμεέτην	ἐγαμέομεν	ἐγαμέετε	ἐγάμεον
middle/ passive	indicative	ἐγαμεόμην	ἐγαμέου	ἐγαμέετο	ἐγαμέεσθον	ἐγαμεέσθην	ἐγαμεόμεθᾰ	ἐγαμέεσθε	ἐγαμέοντο

Future: γαμῶ, γαμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γαμῶ	γαμεῖς	γαμεῖ	γαμεῖτον	γαμεῖτον	γαμοῦμεν	γαμεῖτε	γαμοῦσι(ν)
active	optative	γαμοίην/ γαμοῖμι	γαμοίης/ γαμοῖς	γαμοίη/ γαμοῖ	γαμοίητον/ γαμοῖτον	γαμοιήτην/ γαμοίτην	γαμοίημεν/ γαμοῖμεν	γαμοίητε/ γαμοῖτε	γαμοίησαν/ γαμοῖεν
middle	indicative	γαμοῦμαι	γαμῇ/ γαμεῖ	γαμεῖται	γαμεῖσθον	γαμεῖσθον	γαμούμεθα	γαμεῖσθε	γαμοῦνται
middle	optative	γαμοίμην	γαμοῖο	γαμοῖτο	γαμοῖσθον	γαμοίσθην	γαμοίμεθα	γαμοῖσθε	γαμοῖντο
		active				middle
infinitive		γαμεῖν				γαμεῖσθαι
participle		γαμῶν , γαμοῦσα , γαμοῦν				γαμούμενος , γαμουμένη , γαμούμενον

Future: γαμέω, γαμέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γαμέω	γαμέεις	γαμέει	γαμέετον	γαμέετον	γαμέομεν	γαμέετε	γαμέουσι(ν)
active	optative	γαμέοιμι	γαμέοις	γαμέοι	γαμέοιτον	γαμεοίτην	γαμέοιμεν	γαμέοιτε	γαμέοιεν
middle	indicative	γαμέομαι	γαμέει/ γαμέῃ	γαμέεται	γαμέεσθον	γαμέεσθον	γαμεόμεθα	γαμέεσθε	γαμέονται
middle	optative	γαμεοίμην	γαμέοιο	γαμέοιτο	γαμέοισθον	γαμεοίσθην	γαμεοίμεθα	γαμέοισθε	γαμέοιντο
		active				middle
infinitive		γαμέειν				γαμέεσθαι
participle		γαμέων , γαμέουσα , γάμεον				γαμεόμενος , γαμεομένη , γαμεόμενον

Future: γαμήσω, γαμήσομαι, γαμηθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γαμήσω	γαμήσεις	γαμήσει	γαμήσετον	γαμήσετον	γαμήσομεν	γαμήσετε	γαμήσουσῐ(ν)
active	optative	γαμήσοιμῐ	γαμήσοις	γαμήσοι	γαμήσοιτον	γαμησοίτην	γαμήσοιμεν	γαμήσοιτε	γαμήσοιεν
middle	indicative	γαμήσομαι	γαμήσει/ γαμήσῃ	γαμήσεται	γαμήσεσθον	γαμήσεσθον	γαμησόμεθᾰ	γαμήσεσθε	γαμήσονται
middle	optative	γαμησοίμην	γαμήσοιο	γαμήσοιτο	γαμήσοισθον	γαμησοίσθην	γαμησοίμεθᾰ	γαμήσοισθε	γαμήσοιντο
passive	indicative	γαμηθήσομαι	γαμηθήσει/ γαμηθήσῃ	γαμηθήσεται	γαμηθήσεσθον	γαμηθήσεσθον	γαμηθησόμεθᾰ	γαμηθήσεσθε	γαμηθήσονται
passive	optative	γαμηθησοίμην	γαμηθήσοιο	γαμηθήσοιτο	γαμηθήσοισθον	γαμηθησοίσθην	γαμηθησοίμεθᾰ	γαμηθήσοισθε	γαμηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		γαμήσειν			γαμήσεσθαι		γαμηθήσεσθαι
participle		γαμήσων , γαμήσουσᾰ , γαμῆσον			γαμησόμενος , γαμησομένη , γαμησόμενον		γαμηθησόμενος , γαμηθησομένη , γαμηθησόμενον

Future: γαμέσω, γαμέσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γαμέσω	γαμέσεις	γαμέσει	γαμέσετον	γαμέσετον	γαμέσομεν	γαμέσετε	γαμέσουσῐ(ν)
active	optative	γαμέσοιμῐ	γαμέσοις	γαμέσοι	γαμέσοιτον	γαμεσοίτην	γαμέσοιμεν	γαμέσοιτε	γαμέσοιεν
middle	indicative	γαμέσομαι	γαμέσει/ γαμέσῃ	γαμέσεται	γαμέσεσθον	γαμέσεσθον	γαμεσόμεθᾰ	γαμέσεσθε	γαμέσονται
middle	optative	γαμεσοίμην	γαμέσοιο	γαμέσοιτο	γαμέσοισθον	γαμεσοίσθην	γαμεσοίμεθᾰ	γαμέσοισθε	γαμέσοιντο
		active				middle
infinitive		γαμέσειν				γαμέσεσθαι
participle		γαμέσων , γαμέσουσᾰ , γάμεσον				γαμεσόμενος , γαμεσομένη , γαμεσόμενον

Aorist: ἔγημα, ἐγημάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔγημα	ἔγημας	ἔγημε	ἐγήματον	ἐγημάτην	ἐγήμαμεν	ἐγήματε	ἔγημαν
	subjunctive	γήμω	γήμῃς	γήμῃ	γήμητον	γήμητον	γήμωμεν	γήμητε	γήμωσῐ(ν)
	optative	γήμαιμῐ	γήμαις/ γήμειας	γήμαι/ γήμειε	γήμαιτον	γημαίτην	γήμαιμεν	γήμαιτε	γήμαιεν/ γήμειαν
	imperative		γῆμον	γημάτω	γήματον	γημάτων		γήματε	γημάντων
middle	indicative	ἐγημάμην	ἐγήμω	ἐγήματο	ἐγήμασθον	ἐγημάσθην	ἐγημάμεθα	ἐγήμασθε	ἐγήμαντο
	subjunctive	γήμωμαι	γήμῃ	γήμηται	γήμησθον	γήμησθον	γημώμεθα	γήμησθε	γήμωνται
	optative	γημαίμην	γήμαιο	γήμαιτο	γήμαισθον	γημαίσθην	γημαίμεθα	γήμαισθε	γήμαιντο
	imperative		γῆμαι	γημάσθω	γήμασθον	γημάσθων		γήμασθε	γημάσθων
		active				middle
infinitive		γῆμαι				γήμασθαι
participle	m	γήμᾱς				γημάμενος
	f	γήμᾱσα				γημαμένη
	n	γῆμαν				γημάμενον

Aorist: ἐγάμησα, ἐγαμησάμην, ἐγαμήθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγάμησα	ἐγάμησας	ἐγάμησε	ἐγαμήσατον	ἐγαμησάτην	ἐγαμήσαμεν	ἐγαμήσατε	ἐγάμησαν
	subjunctive	γαμήσω	γαμήσῃς	γαμήσῃ	γαμήσητον	γαμήσητον	γαμήσωμεν	γαμήσητε	γαμήσωσῐ(ν)
	optative	γαμήσαιμῐ	γαμήσαις/ γαμήσειας	γαμήσαι/ γαμήσειε	γαμήσαιτον	γαμησαίτην	γαμήσαιμεν	γαμήσαιτε	γαμήσαιεν/ γαμήσειαν
	imperative		γάμησον	γαμησάτω	γαμήσατον	γαμησάτων		γαμήσατε	γαμησάντων
middle	indicative	ἐγαμησάμην	ἐγαμήσω	ἐγαμήσατο	ἐγαμήσασθον	ἐγαμησάσθην	ἐγαμησάμεθα	ἐγαμήσασθε	ἐγαμήσαντο
	subjunctive	γαμήσωμαι	γαμήσῃ	γαμήσηται	γαμήσησθον	γαμήσησθον	γαμησώμεθα	γαμήσησθε	γαμήσωνται
	optative	γαμησαίμην	γαμήσαιο	γαμήσαιτο	γαμήσαισθον	γαμησαίσθην	γαμησαίμεθα	γαμήσαισθε	γαμήσαιντο
	imperative		γάμησαι	γαμησάσθω	γαμήσασθον	γαμησάσθων		γαμήσασθε	γαμησάσθων
passive	indicative	ἐγαμήθην	ἐγαμήθης	ἐγαμήθη	ἐγαμήθητον	ἐγαμηθήτην	ἐγαμήθημεν	ἐγαμήθητε	ἐγαμήθησαν
	subjunctive	γαμηθῶ	γαμηθῇς	γαμηθῇ	γαμηθῆτον	γαμηθῆτον	γαμηθῶμεν	γαμηθῆτε	γαμηθῶσῐ(ν)
	optative	γαμηθείην	γαμηθείης	γαμηθείη	γαμηθεῖτον/ γαμηθείητον	γαμηθείτην/ γαμηθειήτην	γαμηθεῖμεν/ γαμηθείημεν	γαμηθεῖτε/ γαμηθείητε	γαμηθεῖεν/ γαμηθείησαν
	imperative		γαμήθητι	γαμηθήτω	γαμήθητον	γαμηθήτων		γαμήθητε	γαμηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		γάμησαι			γαμήσασθαι		γαμηθῆναι
participle	m	γαμήσᾱς			γαμησάμενος		γαμηθείς
	f	γαμήσᾱσα			γαμησαμένη		γαμηθεῖσα
	n	γάμησαν			γαμησάμενον		γαμηθέν

Perfect: γεγάμηκα, γεγάμημαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γεγάμηκα	γεγάμηκας	γεγάμηκε	γεγαμήκατον	γεγαμήκατον	γεγαμήκαμεν	γεγαμήκατε	γεγαμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	γεγαμηκὼς ὦ/ γεγαμήκω	γεγαμηκὼς ᾖς/ γεγαμήκῃς	γεγαμηκὼς ᾖ/ γεγαμήκῃ	γεγαμηκότε ἦτον/ γεγαμήκητον	γεγαμηκότε ἦτον/ γεγαμήκητον	γεγαμηκότες ὦμεν/ γεγαμήκωμεν	γεγαμηκότες ἦτε/ γεγαμήκητε	γεγαμηκότες ὦσῐ(ν)/ γεγαμήκωσῐ(ν)
	optative	γεγαμηκὼς εἴην/ γεγαμήκοιμῐ/ γεγαμηκοίην	γεγαμηκὼς εἴης/ γεγαμήκοις/ γεγαμηκοίης	γεγαμηκὼς εἴη/ γεγαμήκοι/ γεγαμηκοίη	γεγαμηκότε εἴητον/ γεγαμηκότε εἶτον/ γεγαμήκοιτον	γεγαμηκὀτε εἰήτην/ γεγαμηκότε εἴτην/ γεγαμηκοίτην	γεγαμηκότες εἴημεν/ γεγαμηκότες εἶμεν/ γεγαμήκοιμεν	γεγαμηκότες εἴητε/ γεγαμηκότες εἶτε/ γεγαμήκοιτε	γεγαμηκότες εἴησαν/ γεγαμηκότε εἶεν/ γεγαμήκοιεν
	imperative		γεγαμηκὼς ἴσθῐ	γεγαμηκὼς ἔστω	γεγαμηκότε ἔστον	γεγαμηκότε ἔστων		γεγαμηκότες ἔστε	γεγαμηκότες ὄντων
middle/ passive	indicative	γεγάμημαι	γεγάμησαι	γεγάμηται	γεγάμησθον	γεγάμησθον	γεγαμήμεθα	γεγάμησθε	γεγάμηνται
	subjunctive	γεγαμημένος ὦ	γεγαμημένος ᾖς	γεγαμημένος ᾖ	γεγαμημένω ἦτον	γεγαμημένω ἦτον	γεγαμημένοι ὦμεν	γεγαμημένοι ἦτε	γεγαμημένοι ὦσῐ
	optative	γεγαμημένος εἴην	γεγαμημένος εἴης	γεγαμημένος εἴη	γεγαμημένοι εἴητον/ γεγαμημένοι εἶτον	γεγαμημένω εἰήτην/ γεγαμημένω εἴτην	γεγαμημένοι εἴημεν/ γεγαμημένοι εἶμεν	γεγαμημένοι εἴητε/ γεγαμημένοι εἶτε	γεγαμημένοι εἴησαν/ γεγαμημένοι εἶεν
	imperative		γεγάμησο	γεγαμήσθω	γεγάμησθον	γεγαμήσθων		γεγάμησθε	γεγαμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		γεγαμηκέναι				γεγαμήσθαι
participle		γεγαμηκώς , γεγαμηκυῖα , γεγαμηκός				γεγαμημένος , γεγαμημένη , γεγαμημένον

Pluperfect: ἐγεγαμήκειν/ἐγεγαμήκη

number		singular			dual		plural
pluperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγεγαμήκειν/ ἐγεγαμήκη	ἐγεγαμήκεις/ ἐγεγαμήκης	ἐγεγαμήκει(ν)	ἐγεγαμήκετον	ἐγεγαμηκέτην	ἐγεγαμήκεμεν	ἐγεγαμήκετε	ἐγεγαμήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐγεγαμήμην	ἐγεγάμησο	ἐγεγάμητο	ἐγεγάμησθον	ἐγεγαμήσθην	ἐγεγαμήμεθᾰ	ἐγεγάμησθε	ἐγεγάμηντο

Descendants

Greek: γαμώ ‎(gamó, “to ****”)

References

γαμέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
γαμέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
γαμέω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«γαμέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
«γαμέω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
γαμέω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G1060”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2024

γαμέω

γαμέω

Ancient Greek

Verb

Inflection

Descendants

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results