Definify.com

Definition 2025

γεννάω

Ancient Greek

Verb

γεννάω • ‎(gennáō)

I beget, give birth to
I bring forth, produce, generate

Inflection

Present: γεννῶ, γεννῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γεννῶ	γεννᾷς	γεννᾷ	γεννᾶτον	γεννᾶτον	γεννῶμεν	γεννᾶτε	γεννῶσῐ(ν)
	subjunctive	γεννῶ	γεννᾷς	γεννᾷ	γεννᾶτον	γεννᾶτον	γεννῶμεν	γεννᾶτε	γεννῶσῐ(ν)
	optative	γεννῴην/ γεννῷμῐ	γεννῴης/ γεννῷς	γεννῴη/ γεννῷ	γεννῴητον/ γεννῷτον	γεννῳήτην/ γεννῴτην	γεννῴημεν/ γεννῷμεν	γεννῴητε/ γεννῷτε	γεννῴησᾰν/ γεννῷεν
	imperative		γέννᾱ	γεννάτω	γεννᾶτον	γεννάτων		γεννᾶτε	γεννώντων
middle/ passive	indicative	γεννῶμαι	γεννᾷ	γεννᾶται	γεννᾶσθον	γεννᾶσθον	γεννώμεθᾰ	γεννᾶσθε	γεννῶνται
	subjunctive	γεννῶμαι	γεννᾷ	γεννᾶται	γεννᾶσθον	γεννᾶσθον	γεννώμεθᾰ	γεννᾶσθε	γεννῶνται
	optative	γεννῴμην	γεννῷο	γεννῷτο	γεννῷσθον	γεννῴσθην	γεννῴμεθᾰ	γεννῷσθε	γεννῷντο
	imperative		γεννῶ	γεννάσθω	γεννᾶσθον	γεννάσθων		γεννᾶσθε	γεννάσθων
		active				middle/passive
infinitive		γεννᾶν				γεννᾶσθαι
participle		γεννῶν , γεννῶσᾰ , γεννῶν				γεννώμενος , γεννωμένη , γεννώμενον

Present: γεννάω, γεννάομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γεννάω	γεννάεις	γεννάει	γεννάετον	γεννάετον	γεννάομεν	γεννάετε	γεννάουσῐ(ν)
	subjunctive	γεννάω	γεννάῃς	γεννάῃ	γεννάητον	γεννάητον	γεννάωμεν	γεννάητε	γεννάωσῐ(ν)
	optative	γεννάοιμῐ	γεννάοις	γεννάοι	γεννάοιτον	γεννᾰοίτην	γεννάοιμεν	γεννάοιτε	γεννάοιεν
	imperative		γέννᾰε	γεννᾰέτω	γεννάετον	γεννᾰέτων		γεννάετε	γεννᾰόντων
middle/ passive	indicative	γεννάομαι	γεννάει/ γεννάῃ	γεννάεται	γεννάεσθον	γεννάεσθον	γεννᾰόμεθᾰ	γεννάεσθε	γεννάονται
	subjunctive	γεννάωμαι	γεννάῃ	γεννάηται	γεννάησθον	γεννάησθον	γεννᾰώμεθᾰ	γεννάησθε	γεννάωνται
	optative	γεννᾰοίμην	γεννάοιο	γεννάοιτο	γεννάοισθον	γεννᾰοίσθην	γεννᾰοίμεθᾰ	γεννάοισθε	γεννάοιντο
	imperative		γεννάου	γεννᾰέσθω	γεννάεσθον	γεννᾰέσθων		γεννάεσθε	γεννᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		γεννάειν				γεννάεσθαι
participle		γεννάων , γεννάουσᾰ , γέννᾰον				γεννᾰόμενος , γεννᾰομένη , γεννᾰόμενον

Imperfect: ἐγέννων, ἐγεννώμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγέννων	ἐγέννᾱς	ἐγέννᾱ	ἐγεννᾶτον	ἐγεννάτην	ἐγεννῶμεν	ἐγεννᾶτε	ἐγέννων
middle/ passive	indicative	ἐγεννώμην	ἐγεννῶ	ἐγεννᾶτο	ἐγεννᾶσθον	ἐγεννάσθην	ἐγεννώμεθᾰ	ἐγεννᾶσθε	ἐγεννῶντο

Imperfect: ἐγέννᾰον, ἐγεννᾰόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγέννᾰον	ἐγέννᾰες	ἐγέννᾰε	ἐγεννάετον	ἐγεννᾰέτην	ἐγεννάομεν	ἐγεννάετε	ἐγέννᾰον
middle/ passive	indicative	ἐγεννᾰόμην	ἐγεννάου	ἐγεννάετο	ἐγεννάεσθον	ἐγεννᾰέσθην	ἐγεννᾰόμεθᾰ	ἐγεννάεσθε	ἐγεννάοντο

Future: γεννήσω, γεννήσομαι, γεννηθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γεννήσω	γεννήσεις	γεννήσει	γεννήσετον	γεννήσετον	γεννήσομεν	γεννήσετε	γεννήσουσῐ(ν)
active	optative	γεννήσοιμῐ	γεννήσοις	γεννήσοι	γεννήσοιτον	γεννησοίτην	γεννήσοιμεν	γεννήσοιτε	γεννήσοιεν
middle	indicative	γεννήσομαι	γεννήσει/ γεννήσῃ	γεννήσεται	γεννήσεσθον	γεννήσεσθον	γεννησόμεθᾰ	γεννήσεσθε	γεννήσονται
middle	optative	γεννησοίμην	γεννήσοιο	γεννήσοιτο	γεννήσοισθον	γεννησοίσθην	γεννησοίμεθᾰ	γεννήσοισθε	γεννήσοιντο
passive	indicative	γεννηθήσομαι	γεννηθήσει/ γεννηθήσῃ	γεννηθήσεται	γεννηθήσεσθον	γεννηθήσεσθον	γεννηθησόμεθᾰ	γεννηθήσεσθε	γεννηθήσονται
passive	optative	γεννηθησοίμην	γεννηθήσοιο	γεννηθήσοιτο	γεννηθήσοισθον	γεννηθησοίσθην	γεννηθησοίμεθᾰ	γεννηθήσοισθε	γεννηθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		γεννήσειν			γεννήσεσθαι		γεννηθήσεσθαι
participle		γεννήσων , γεννήσουσᾰ , γεννῆσον			γεννησόμενος , γεννησομένη , γεννησόμενον		γεννηθησόμενος , γεννηθησομένη , γεννηθησόμενον

Aorist: ἐγέννησα, ἐγεννησάμην, ἐγεννήθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγέννησα	ἐγέννησας	ἐγέννησε	ἐγεννήσατον	ἐγεννησάτην	ἐγεννήσαμεν	ἐγεννήσατε	ἐγέννησαν
	subjunctive	γεννήσω	γεννήσῃς	γεννήσῃ	γεννήσητον	γεννήσητον	γεννήσωμεν	γεννήσητε	γεννήσωσῐ(ν)
	optative	γεννήσαιμῐ	γεννήσαις/ γεννήσειας	γεννήσαι/ γεννήσειε	γεννήσαιτον	γεννησαίτην	γεννήσαιμεν	γεννήσαιτε	γεννήσαιεν/ γεννήσειαν
	imperative		γέννησον	γεννησάτω	γεννήσατον	γεννησάτων		γεννήσατε	γεννησάντων
middle	indicative	ἐγεννησάμην	ἐγεννήσω	ἐγεννήσατο	ἐγεννήσασθον	ἐγεννησάσθην	ἐγεννησάμεθα	ἐγεννήσασθε	ἐγεννήσαντο
	subjunctive	γεννήσωμαι	γεννήσῃ	γεννήσηται	γεννήσησθον	γεννήσησθον	γεννησώμεθα	γεννήσησθε	γεννήσωνται
	optative	γεννησαίμην	γεννήσαιο	γεννήσαιτο	γεννήσαισθον	γεννησαίσθην	γεννησαίμεθα	γεννήσαισθε	γεννήσαιντο
	imperative		γέννησαι	γεννησάσθω	γεννήσασθον	γεννησάσθων		γεννήσασθε	γεννησάσθων
passive	indicative	ἐγεννήθην	ἐγεννήθης	ἐγεννήθη	ἐγεννήθητον	ἐγεννηθήτην	ἐγεννήθημεν	ἐγεννήθητε	ἐγεννήθησαν
	subjunctive	γεννηθῶ	γεννηθῇς	γεννηθῇ	γεννηθῆτον	γεννηθῆτον	γεννηθῶμεν	γεννηθῆτε	γεννηθῶσῐ(ν)
	optative	γεννηθείην	γεννηθείης	γεννηθείη	γεννηθεῖτον/ γεννηθείητον	γεννηθείτην/ γεννηθειήτην	γεννηθεῖμεν/ γεννηθείημεν	γεννηθεῖτε/ γεννηθείητε	γεννηθεῖεν/ γεννηθείησαν
	imperative		γεννήθητι	γεννηθήτω	γεννήθητον	γεννηθήτων		γεννήθητε	γεννηθέντων
		active			middle		passive
infinitive		γέννησαι			γεννήσασθαι		γεννηθῆναι
participle	m	γεννήσᾱς			γεννησάμενος		γεννηθείς
	f	γεννήσᾱσα			γεννησαμένη		γεννηθεῖσα
	n	γέννησαν			γεννησάμενον		γεννηθέν

Perfect: γεγέννηκα, γεγέννημαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γεγέννηκα	γεγέννηκας	γεγέννηκε	γεγεννήκατον	γεγεννήκατον	γεγεννήκαμεν	γεγεννήκατε	γεγεννήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	γεγεννηκὼς ὦ/ γεγεννήκω	γεγεννηκὼς ᾖς/ γεγεννήκῃς	γεγεννηκὼς ᾖ/ γεγεννήκῃ	γεγεννηκότε ἦτον/ γεγεννήκητον	γεγεννηκότε ἦτον/ γεγεννήκητον	γεγεννηκότες ὦμεν/ γεγεννήκωμεν	γεγεννηκότες ἦτε/ γεγεννήκητε	γεγεννηκότες ὦσῐ(ν)/ γεγεννήκωσῐ(ν)
	optative	γεγεννηκὼς εἴην/ γεγεννήκοιμῐ/ γεγεννηκοίην	γεγεννηκὼς εἴης/ γεγεννήκοις/ γεγεννηκοίης	γεγεννηκὼς εἴη/ γεγεννήκοι/ γεγεννηκοίη	γεγεννηκότε εἴητον/ γεγεννηκότε εἶτον/ γεγεννήκοιτον	γεγεννηκὀτε εἰήτην/ γεγεννηκότε εἴτην/ γεγεννηκοίτην	γεγεννηκότες εἴημεν/ γεγεννηκότες εἶμεν/ γεγεννήκοιμεν	γεγεννηκότες εἴητε/ γεγεννηκότες εἶτε/ γεγεννήκοιτε	γεγεννηκότες εἴησαν/ γεγεννηκότε εἶεν/ γεγεννήκοιεν
	imperative		γεγεννηκὼς ἴσθῐ	γεγεννηκὼς ἔστω	γεγεννηκότε ἔστον	γεγεννηκότε ἔστων		γεγεννηκότες ἔστε	γεγεννηκότες ὄντων
middle/ passive	indicative	γεγέννημαι	γεγέννησαι	γεγέννηται	γεγέννησθον	γεγέννησθον	γεγεννήμεθα	γεγέννησθε	γεγέννηνται
	subjunctive	γεγεννημένος ὦ	γεγεννημένος ᾖς	γεγεννημένος ᾖ	γεγεννημένω ἦτον	γεγεννημένω ἦτον	γεγεννημένοι ὦμεν	γεγεννημένοι ἦτε	γεγεννημένοι ὦσῐ
	optative	γεγεννημένος εἴην	γεγεννημένος εἴης	γεγεννημένος εἴη	γεγεννημένοι εἴητον/ γεγεννημένοι εἶτον	γεγεννημένω εἰήτην/ γεγεννημένω εἴτην	γεγεννημένοι εἴημεν/ γεγεννημένοι εἶμεν	γεγεννημένοι εἴητε/ γεγεννημένοι εἶτε	γεγεννημένοι εἴησαν/ γεγεννημένοι εἶεν
	imperative		γεγέννησο	γεγεννήσθω	γεγέννησθον	γεγεννήσθων		γεγέννησθε	γεγεννήσθων
		active				middle/passive
infinitive		γεγεννηκέναι				γεγεννήσθαι
participle		γεγεννηκώς , γεγεννηκυῖα , γεγεννηκός				γεγεννημένος , γεγεννημένη , γεγεννημένον

References

γεννάω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
γεννάω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«γεννάω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
γεννάω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G1080”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Greek

Verb

γεννάω • ‎(gennáo) ‎(simple past γέννησα, passive form γεννιέμαι)

Alternative form of γεννώ ‎(gennó)

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Definify.com

Definition 2025

γεννάω

γεννάω

Ancient Greek

Verb

Inflection

References

Greek

Verb

Conjugation

Etymology

Pronunciation

Similar Results