Definify.com
Definition 2025
γινώσκω
γινώσκω
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /ɣinósko/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /ʝinósko/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /ʝinósko/
Verb
γινώσκω • (ginṓskō)
- Alternative spelling of γιγνώσκω (gignṓskō)
Inflection
Present: γινώσκω, γινώσκομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | γινώσκω | γινώσκεις | γινώσκει | γινώσκετον | γινώσκετον | γινώσκομεν | γινώσκετε | γινώσκουσῐ(ν) |
| subjunctive | γινώσκω | γινώσκῃς | γινώσκῃ | γινώσκητον | γινώσκητον | γινώσκωμεν | γινώσκητε | γινώσκωσῐ(ν) | |
| optative | γινώσκοιμῐ | γινώσκοις | γινώσκοι | γινώσκοιτον | γινωσκοίτην | γινώσκοιμεν | γινώσκοιτε | γινώσκοιεν | |
| imperative | γινῶσκε | γινωσκέτω | γινώσκετον | γινωσκέτων | γινώσκετε | γινωσκόντων | |||
| middle/
passive |
indicative | γινώσκομαι | γινώσκει/ γινώσκῃ |
γινώσκεται | γινώσκεσθον | γινώσκεσθον | γινωσκόμεθᾰ | γινώσκεσθε | γινώσκονται |
| subjunctive | γινώσκωμαι | γινώσκῃ | γινώσκηται | γινώσκησθον | γινώσκησθον | γινωσκώμεθᾰ | γινώσκησθε | γινώσκωνται | |
| optative | γινωσκοίμην | γινώσκοιο | γινώσκοιτο | γινώσκοισθον | γινωσκοίσθην | γινωσκοίμεθᾰ | γινώσκοισθε | γινώσκοιντο | |
| imperative | γινώσκου | γινωσκέσθω | γινώσκεσθον | γινωσκέσθων | γινώσκεσθε | γινωσκέσθων | |||
| active | middle/passive | ||||||||
| infinitive | γινώσκειν | γινώσκεσθαι | |||||||
| participle | γινώσκων , γινώσκουσᾰ , γινῶσκον | γινωσκόμενος , γινωσκομένη , γινωσκόμενον | |||||||
Imperfect: ἐγίνωσκον, ἐγινωσκόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἐγίνωσκον | ἐγίνωσκες | ἐγίνωσκε | ἐγινώσκετον | ἐγινωσκέτην | ἐγινώσκομεν | ἐγινώσκετε | ἐγίνωσκον |
| middle/ passive |
ἐγινωσκόμην | ἐγινώσκου | ἐγινώσκετο | ἐγινώσκεσθον | ἐγινωσκέσθην | ἐγινωσκόμεθᾰ | ἐγινώσκεσθε | ἐγινώσκοντο | |
Perfect: ἔγνωκα
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἔγνωκα | ἔγνωκας | ἔγνωκε | ἐγνώκατον | ἐγνώκατον | ἐγνώκαμεν | ἐγνώκατε | ἐγνώκᾱσῐ(ν) |
| subjunctive | ἐγνωκὼς ὦ/ ἐγνώκω |
ἐγνωκὼς ᾖς/ ἐγνώκῃς |
ἐγνωκὼς ᾖ/ ἐγνώκῃ |
ἐγνωκότε ἦτον/ ἐγνώκητον |
ἐγνωκότε ἦτον/ ἐγνώκητον |
ἐγνωκότες ὦμεν/ ἐγνώκωμεν |
ἐγνωκότες ἦτε/ ἐγνώκητε |
ἐγνωκότες ὦσῐ(ν)/ ἐγνώκωσῐ(ν) |
|
| optative | ἐγνωκὼς εἴην/ ἐγνώκοιμῐ/ ἐγνωκοίην |
ἐγνωκὼς εἴης/ ἐγνώκοις/ ἐγνωκοίης |
ἐγνωκὼς εἴη/ ἐγνώκοι/ ἐγνωκοίη |
ἐγνωκότε εἴητον/ ἐγνωκότε εἶτον/ ἐγνώκοιτον |
ἐγνωκὀτε εἰήτην/ ἐγνωκότε εἴτην/ ἐγνωκοίτην |
ἐγνωκότες εἴημεν/ ἐγνωκότες εἶμεν/ ἐγνώκοιμεν |
ἐγνωκότες εἴητε/ ἐγνωκότες εἶτε/ ἐγνώκοιτε |
ἐγνωκότες εἴησαν/ ἐγνωκότε εἶεν/ ἐγνώκοιεν |
|
| imperative | ἐγνωκὼς ἴσθῐ | ἐγνωκὼς ἔστω | ἐγνωκότε ἔστον | ἐγνωκότε ἔστων | ἐγνωκότες ἔστε | ἐγνωκότες ὄντων | |||
| infinitive | participle | ||||||||
| active | ἐγνωκέναι | ἐγνωκώς , ἐγνωκυῖα , ἐγνωκός | |||||||
Pluperfect: ἐγνώκειν/ἐγνώκη
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| pluperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| active | indicative | ἐγνώκειν/ ἐγνώκη |
ἐγνώκεις/ ἐγνώκης |
ἐγνώκει(ν) | ἐγνώκετον | ἐγνωκέτην | ἐγνώκεμεν | ἐγνώκετε | ἐγνώκεσᾰν |
References
- γινώσκω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «γινώσκω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
- «γινώσκω» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- γινώσκω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- “G1097”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979