Definify.com
Definition 2024
δέχομαι
δέχομαι
Ancient Greek
Alternative forms
Verb
δέχομαι • (dékhomai)
Inflection
Present: δέχομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| present | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| middle/
passive |
indicative | δέχομαι | δέχει/ δέχῃ |
δέχεται | δέχεσθον | δέχεσθον | δεχόμεθᾰ | δέχεσθε | δέχονται |
| subjunctive | δέχωμαι | δέχῃ | δέχηται | δέχησθον | δέχησθον | δεχώμεθᾰ | δέχησθε | δέχωνται | |
| optative | δεχοίμην | δέχοιο | δέχοιτο | δέχοισθον | δεχοίσθην | δεχοίμεθᾰ | δέχοισθε | δέχοιντο | |
| imperative | δέχου | δεχέσθω | δέχεσθον | δεχέσθων | δέχεσθε | δεχέσθων | |||
| infinitive | participle | ||||||||
| middle/passive | δέχεσθαι | δεχόμενος , δεχομένη , δεχόμενον | |||||||
Imperfect: ἐδεχόμην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| imperfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| middle/ passive |
indicative | ἐδεχόμην | ἐδέχου | ἐδέχετο | ἐδέχεσθον | ἐδεχέσθην | ἐδεχόμεθᾰ | ἐδέχεσθε | ἐδέχοντο |
Future: δέξομαι, δεχθήσομαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| middle | indicative | δέξομαι | δέξει/ δέξῃ |
δέξεται | δέξεσθον | δέξεσθον | δεξόμεθᾰ | δέξεσθε | δέξονται |
| optative | δεξοίμην | δέξοιο | δέξοιτο | δέξοισθον | δεξοίσθην | δεξοίμεθᾰ | δέξοισθε | δέξοιντο | |
| passive | indicative | δεχθήσομαι | δεχθήσει/ δεχθήσῃ |
δεχθήσεται | δεχθήσεσθον | δεχθήσεσθον | δεχθησόμεθᾰ | δεχθήσεσθε | δεχθήσονται |
| optative | δεχθησοίμην | δεχθήσοιο | δεχθήσοιτο | δεχθήσοισθον | δεχθησοίσθην | δεχθησοίμεθᾰ | δεχθήσοισθε | δεχθήσοιντο | |
| middle | passive | ||||||||
| infinitive | δέξεσθαι | δεχθήσεσθαι | |||||||
| participle | δεξόμενος , δεξομένη , δεξόμενον | δεχθησόμενος , δεχθησομένη , δεχθησόμενον | |||||||
Future: δεξοῦμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| future | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| middle | indicative | δεξοῦμαι | δεξῇ/ δεξεῖ |
δεξεῖται | δεξεῖσθον | δεξεῖσθον | δεξούμεθᾰ | δεξεῖσθε | δεξοῦνται |
| optative | δεξοίμην | δεξοῖο | δεξοῖτο | δεξοῖσθον | δεξοίσθην | δεξοίμεθᾰ | δεξοῖσθε | δεξοῖντο | |
| infinitive | participle | ||||||||
| infinitive | δεξεῖσθαι | δεξούμενος , δεξουμένη , δεξούμενον | |||||||
Aorist: ἐδεξάμην, ἐδέχθην
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| aorist | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| middle | indicative | ἐδεξάμην | ἐδέξω | ἐδέξατο | ἐδέξασθον | ἐδεξάσθην | ἐδεξάμεθα | ἐδέξασθε | ἐδέξαντο |
| subjunctive | δέξωμαι | δέξῃ | δέξηται | δέξησθον | δέξησθον | δεξώμεθα | δέξησθε | δέξωνται | |
| optative | δεξαίμην | δέξαιο | δέξαιτο | δέξαισθον | δεξαίσθην | δεξαίμεθα | δέξαισθε | δέξαιντο | |
| imperative | δέξαι | δεξάσθω | δέξασθον | δεξάσθων | δέξασθε | δεξάσθων | |||
| passive | indicative | ἐδέχθην | ἐδέχθης | ἐδέχθη | ἐδέχθητον | ἐδεχθήτην | ἐδέχθημεν | ἐδέχθητε | ἐδέχθησαν |
| subjunctive | δεχθῶ | δεχθῇς | δεχθῇ | δεχθῆτον | δεχθῆτον | δεχθῶμεν | δεχθῆτε | δεχθῶσῐ(ν) | |
| optative | δεχθείην | δεχθείης | δεχθείη | δεχθεῖτον/ δεχθείητον |
δεχθείτην/ δεχθειήτην |
δεχθεῖμεν/ δεχθείημεν |
δεχθεῖτε/ δεχθείητε |
δεχθεῖεν/ δεχθείησαν |
|
| imperative | δέκθητι | δεχθήτω | δέχθητον | δεχθήτων | δέχθητε | δεχθέντων | |||
| middle | passive | ||||||||
| infinitive | δέξασθαι | δεχθῆναι | |||||||
| participle | m | δεξάμενος | δεχθείς | ||||||
| f | δεξαμένη | δεχθεῖσα | |||||||
| n | δεξάμενον | δεχθέν | |||||||
Perfect: δέδεγμαι
| number | singular | dual | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| perfect | first | second | third | second | third | first | second | third | |
| middle/
passive |
indicative | δέδεγμαι | δέδεξαι | δέδεκται | δέδεχθον | δέδεχθον | δεδέγμεθᾰ | δέδεχθε | δεδεγμένοι εἰσί |
| subjunctive | δεδεγμένος ὦ | δεδεγμένος ᾖς | δεδεγμένος ᾖ | δεδεγμένω ἦτον | δεδεγμένω ἦτον | δεδεγμένοι ὦμεν | δεδεγμένοι ἦτε | δεδεγμένοι ὦσῐ | |
| optative | δεδεγμένος εἴην | δεδεγμένος εἴης | δεδεγμένος εἴη | δεδεγμένοι εἴητον/ δεδεγμένοι εἶτον |
δεδεγμένω εἰήτην/ δεδεγμένω εἴτην |
δεδεγμένοι εἴημεν/ δεδεγμένοι εἶμεν |
δεδεγμένοι εἴητε/ δεδεγμένοι εἶτε |
δεδεγμένοι εἴησᾰν/ δεδεγμένοι εἶεν |
|
| imperative | δέδεξο | δεδέχθω | δέδεχθον | δεδέχθων | δέδεχθε | δεδέχθων | |||
| infinitive | participle | ||||||||
| infinitive | δεδέχθαι | δεδεγμένος , δεδεγμένη , δεδεγμένον | |||||||
Related terms
- δέκτης (déktēs)
- πανδέκτης (pandéktēs)
- δεκτός (dektós)
References
- δέχομαι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- δέχομαι in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- δέχομαι in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «δέχομαι» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «δέχομαι» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- «δέχομαι» in the Diccionario Griego–Español en línea (© 2006–2016)
- “G1209”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Greek
Etymology
From Ancient Greek δέχομαι (dékhomai)
Verb
δέχομαι • (déchomai) (simple past δέχτηκα or δέχθηκα, deponent)
Conjugation
δέχομαι
| Non-past tenses | Past tenses | |||
|---|---|---|---|---|
| Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
| 1st person | sg | δέχομαι | θα δέχομαι | δεχόμουν, δεχόμουνα |
| 2nd person | δέχεσαι | θα δέχεσαι | δεχόσουν, δεχόσουνα | |
| 3rd person | δέχεται | θα δέχεται | δεχόταν, δεχότανε | |
| 1st person | pl | δεχόμαστε | θα δεχόμαστε | δεχόμασταν, δεχόμαστε2 |
| 2nd person | δέχεστε, δεχόσαστε1 | θα δέχεστε, δεχόσαστε1 | δεχόσασταν, δεχόσαστε2 | |
| 3rd person | δέχονται | θα δέχονται | δέχονταν, δεχόντανε, δεχόντουσαν | |
| Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
| 1st person | sg | δεχθώ, δεχτώ | θα δεχθώ, θα δεχτώ | δέχθηκα, δέχτηκα |
| 2nd person | δεχθείς, δεχτείς | θα δεχθείς, δεχτείς | δέχθηκες, δέχτηκες | |
| 3rd person | δεχθεί, δεχτεί | θα δεχθεί, δεχτεί | δέχθηκε, δέχτηκε | |
| 1st person | pl | δεχθούμε, δεχτούμε | θα δεχθούμε, δεχτούμε | δεχθήκαμε, δεχτήκαμε |
| 2nd person | δεχθείτε, δεχτείτε | θα δεχθείτε, δεχτείτε | δεχθήκατε, δεχτήκατε | |
| 3rd person | δεχθούν, δεχτούν, δεχθούνε, δεχτούνε | θα δεχθούν, θα δεχτούν, θα δεχθούνε, θα δεχτούνε | δέχθηκαν, δέχτηκαν, δεχθήκανε, δεχτήκανε | |
| Imperative | Imperfective | Perfective | ||
| 2nd person | sg | —3 | δέξου | |
| 2nd person | pl | —3 | δεχθείτε, δεχτείτε | |
| Perfect tenses | ||||
| Perfect | έχω δεχθεί, έχεις δεχθεί έχει δεχθεί, …; έχω δεχτεί, έχεις δεχτεί έχει δεχτεί, … | |||
| Future perfect | θα έχω δεχθεί, θα έχεις δεχθεί, θα έχει δεχθεί, …; θα έχω δεχτεί, θα έχεις δεχτεί, θα έχει δεχτεί, … | |||
| Past perfect | είχα δεχθεί, είχες δεχθεί, είχε δεχθεί, … ; είχα δεχτεί, είχες δεχτεί, είχε δεχτεί, … | |||
| Subjunctive | ||||
| Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
| Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
| Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
| When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
| † The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existance of these forms is doubtful | ||||
Related terms
- αποδέχομαι (apodéchomai, “to admit”)