Definify.com
Definition 2024
δεικνύς
δεικνύς
Ancient Greek
Verb
δεικνῡ́ς • (deiknū́s)
- present active participle of δείκνυμι (deíknumi)
Inflection
| Number | Singular | Dual | Plural | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Case/Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | ||||
| Nominative | δεικνῡ́ς | δεικνῦσᾰ | δεικνῠ́ν | δεικνῠ́ντε | δεικνῡ́σᾱ | δεικνῠ́ντε | δεικνῠ́ντες | δεικνῦσαι | δεικνῠ́ντᾰ | ||||
| Genitive | δεικνῠ́ντος | δεικνῡ́σης | δεικνῠ́ντος | δεικνῠ́ντοιν | δεικνῡ́σαιν | δεικνῠ́ντοιν | δεικνῠ́ντων | δεικνῡσῶν | δεικνῠ́ντων | ||||
| Dative | δεικνῠ́ντῐ | δεικνῡ́σῃ | δεικνῠ́ντῐ | δεικνῠ́ντοιν | δεικνῡ́σαιν | δεικνῠ́ντοιν | δεικνῦσῐ | δεικνῡ́σαις | δεικνῦσῐ | ||||
| Accusative | δεικνῠ́ντᾰ | δεικνῦσᾰν | δεικνῠ́ν | δεικνῠ́ντε | δεικνῡ́σᾱ | δεικνῠ́ντε | δεικνῠ́ντᾰς | δεικνῡ́σᾱς | δεικνῠ́ντᾰ | ||||
| Vocative | δεικνῡ́ς | δεικνῦσᾰ | δεικνῠ́ν | δεικνῠ́ντε | δεικνῡ́σᾱ | δεικνῠ́ντε | δεικνῠ́ντες | δεικνῦσαι | δεικνῠ́ντᾰ | ||||
| Derived forms | Adverb | Comparative | Superlative | ||||||||||
| δεικνῠ́ντως | - | - | |||||||||||
| Notes: | This table gives Attic inflectional endings. For declension in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension. | ||||||||||||