Definify.com

Definition 2024

καίω

Ancient Greek

Alternative forms

κάω ‎(káō) (Attic)

Verb

καίω • ‎(kaíō)

I light, kindle, set on fire
I burn, burn up
I cause to be extremely cold (e.g. of frost)
(passive) I burn with passion
(middle voice) I make a fire for myself
(medicine) I cauterize

Inflection

Present: καίω, καίομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καίω	καίεις	καίει	καίετον	καίετον	καίομεν	καίετε	καίουσῐ(ν)
	subjunctive	καίω	καίῃς	καίῃ	καίητον	καίητον	καίωμεν	καίητε	καίωσῐ(ν)
	optative	καίοιμῐ	καίοις	καίοι	καίοιτον	καιοίτην	καίοιμεν	καίοιτε	καίοιεν
	imperative		καῖε	καιέτω	καίετον	καιέτων		καίετε	καιόντων
middle/ passive	indicative	καίομαι	καίει/ καίῃ	καίεται	καίεσθον	καίεσθον	καιόμεθᾰ	καίεσθε	καίονται
	subjunctive	καίωμαι	καίῃ	καίηται	καίησθον	καίησθον	καιώμεθᾰ	καίησθε	καίωνται
	optative	καιοίμην	καίοιο	καίοιτο	καίοισθον	καιοίσθην	καιοίμεθᾰ	καίοισθε	καίοιντο
	imperative		καίου	καιέσθω	καίεσθον	καιέσθων		καίεσθε	καιέσθων
		active				middle/passive
infinitive		καίειν				καίεσθαι
participle		καίων , καίουσᾰ , καῖον				καιόμενος , καιομένη , καιόμενον

Imperfect: ἔκαιον, ἐκαιόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκαιον	ἔκαιες	ἔκαιε	ἐκαίετον	ἐκαιέτην	ἐκαίομεν	ἐκαίετε	ἔκαιον
middle/ passive	indicative	ἐκαιόμην	ἐκαίου	ἐκαίετο	ἐκαίεσθον	ἐκαιέσθην	ἐκαιόμεθᾰ	ἐκαίεσθε	ἐκαίοντο

Imperfect: καῖον, καιόμην (Epic)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καῖον	καῖες	καῖε	καίετον	καιέτην	καίομεν	καίετε	καῖον
middle/ passive	indicative	καιόμην	καίεο	καίετο	καίεσθον	καιέσθην	καιόμεθᾰ	καίεσθε	καίοντο

Future: καύσω, καύσομαι, καυθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καύσω	καύσεις	καύσει	καύσετον	καύσετον	καύσομεν	καύσετε	καύσουσῐ(ν)
active	optative	καύσοιμῐ	καύσοις	καύσοι	καύσοιτον	καυσοίτην	καύσοιμεν	καύσοιτε	καύσοιεν
middle	indicative	καύσομαι	καύσει/ καύσῃ	καύσεται	καύσεσθον	καύσεσθον	καυσόμεθᾰ	καύσεσθε	καύσονται
middle	optative	καυσοίμην	καύσοιο	καύσοιτο	καύσοισθον	καυσοίσθην	καυσοίμεθᾰ	καύσοισθε	καύσοιντο
passive	indicative	καυθήσομαι	καυθήσει/ καυθήσῃ	καυθήσεται	καυθήσεσθον	καυθήσεσθον	καυθησόμεθᾰ	καυθήσεσθε	καυθήσονται
passive	optative	καυθησοίμην	καυθήσοιο	καυθήσοιτο	καυθήσοισθον	καυθησοίσθην	καυθησοίμεθᾰ	καυθήσοισθε	καυθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		καύσειν			καύσεσθαι		καυθήσεσθαι
participle		καύσων , καύσουσᾰ , καῦσον			καυσόμενος , καυσομένη , καυσόμενον		καυθησόμενος , καυθησομένη , καυθησόμενον

Future: καήσομαι (later Greek)

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	καήσομαι	καήσει/ καήσῃ	καήσεται	καήσεσθον	καήσεσθον	καησόμεθᾰ	καήσεσθε	καήσονται
passive	optative	καησοίμην	καήσοιο	καήσοιτο	καήσοισθον	καησοίσθην	καησοίμεθᾰ	καήσοισθε	καήσοιντο
		infinitive				participle
		καήσεσθαι				καησόμενος , καησομένη , καησόμενον

Aorist: ἔκαυσα, ἐκαυσάμην, ἐκαύθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκαυσα	ἔκαυσας	ἔκαυσε	ἐκαύσατον	ἐκαυσάτην	ἐκαύσαμεν	ἐκαύσατε	ἔκαυσαν
	subjunctive	καύσω	καύσῃς	καύσῃ	καύσητον	καύσητον	καύσωμεν	καύσητε	καύσωσῐ(ν)
	optative	καύσαιμῐ	καύσαις/ καύσειας	καύσαι/ καύσειε	καύσαιτον	καυσαίτην	καύσαιμεν	καύσαιτε	καύσαιεν/ καύσειαν
	imperative		καῦσον	καυσάτω	καύσατον	καυσάτων		καύσατε	καυσάντων
middle	indicative	ἐκαυσάμην	ἐκαύσω	ἐκαύσατο	ἐκαύσασθον	ἐκαυσάσθην	ἐκαυσάμεθα	ἐκαύσασθε	ἐκαύσαντο
	subjunctive	καύσωμαι	καύσῃ	καύσηται	καύσησθον	καύσησθον	καυσώμεθα	καύσησθε	καύσωνται
	optative	καυσαίμην	καύσαιο	καύσαιτο	καύσαισθον	καυσαίσθην	καυσαίμεθα	καύσαισθε	καύσαιντο
	imperative		καῦσαι	καυσάσθω	καύσασθον	καυσάσθων		καύσασθε	καυσάσθων
passive	indicative	ἐκαύθην	ἐκαύθης	ἐκαύθη	ἐκαύθητον	ἐκαυθήτην	ἐκαύθημεν	ἐκαύθητε	ἐκαύθησαν
	subjunctive	καυθῶ	καυθῇς	καυθῇ	καυθῆτον	καυθῆτον	καυθῶμεν	καυθῆτε	καυθῶσῐ(ν)
	optative	καυθείην	καυθείης	καυθείη	καυθεῖτον/ καυθείητον	καυθείτην/ καυθειήτην	καυθεῖμεν/ καυθείημεν	καυθεῖτε/ καυθείητε	καυθεῖεν/ καυθείησαν
	imperative		καύθητι	καυθήτω	καύθητον	καυθήτων		καύθητε	καυθέντων
		active			middle		passive
infinitive		καῦσαι			καύσασθαι		καυθῆναι
participle	m	καύσᾱς			καυσάμενος		καυθείς
	f	καύσᾱσα			καυσαμένη		καυθεῖσα
	n	καῦσαν			καυσάμενον		καυθέν

Aorist: ἔκηα (Epic)

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκηα	ἔκηας	ἔκηε	ἐκήατον	ἐκηάτην	ἐκήαμεν	ἐκήατε	ἔκηαν
	subjunctive	κήω	κήῃς	κήῃ	κήητον	κήητον	κήωμεν	κήητε	κήωσῐ(ν)
	optative	κήαιμῐ	κήαις/ κήειας	κήαι/ κήειε	κήαιτον	κηαίτην	κήαιμεν	κήαιτε	κήαιεν/ κήειαν
	imperative		κῆον	κηάτω	κήατον	κηάτων		κήατε	κηάντων
middle	indicative	ἐκηάμην	ἐκήω	ἐκήατο	ἐκήασθον	ἐκηάσθην	ἐκηάμεθα	ἐκήασθε	ἐκήαντο
	subjunctive	κήωμαι	κήῃ	κήηται	κήησθον	κήησθον	κηώμεθα	κήησθε	κήωνται
	optative	κηαίμην	κήαιο	κήαιτο	κήαισθον	κηαίσθην	κηαίμεθα	κήαισθε	κήαιντο
	imperative		κῆαι	κηάσθω	κήασθον	κηάσθων		κήασθε	κηάσθων
		active				middle
infinitive		κῆαι				κήασθαι
participle	m	κήᾱς				κηάμενος
	f	κήᾱσα				κηαμένη
	n	κῆαν				κηάμενον

Aorist: ἔκεια (Epic)

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκεια	ἔκειας	ἔκειε	ἐκείατον	ἐκειάτην	ἐκείαμεν	ἐκείατε	ἔκειαν
	subjunctive	κείω	κείῃς	κείῃ	κείητον	κείητον	κείωμεν	κείητε	κείωσῐ(ν)
	optative	κείαιμῐ	κείαις/ κείειας	κείαι/ κείειε	κείαιτον	κειαίτην	κείαιμεν	κείαιτε	κείαιεν/ κείειαν
	imperative		κεῖον	κειάτω	κείατον	κειάτων		κείατε	κειάντων
middle	indicative	ἐκειάμην	ἐκείω	ἐκείατο	ἐκείασθον	ἐκειάσθην	ἐκειάμεθα	ἐκείασθε	ἐκείαντο
	subjunctive	κείωμαι	κείῃ	κείηται	κείησθον	κείησθον	κειώμεθα	κείησθε	κείωνται
	optative	κειαίμην	κείαιο	κείαιτο	κείαισθον	κειαίσθην	κειαίμεθα	κείαισθε	κείαιντο
	imperative		κεῖαι	κειάσθω	κείασθον	κειάσθων		κείασθε	κειάσθων
		active				middle
infinitive		κεῖαι				κείασθαι
participle	m	κείᾱς				κειάμενος
	f	κείᾱσα				κειαμένη
	n	κεῖαν				κειάμενον

Aorist: ἐκάην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
passive	indicative	ἐκάην	ἐκάης	ἐκάη	ἐκάητον	ἐκαήτην	ἐκάημεν	ἐκάητε	ἐκάησᾰν
	subjunctive	καῶ	καῇς	καῇ	καῆτον	καῆτον	καῶμεν	καῆτε	καῶσῐ(ν)
	optative	καείην	καείης	καείη	καεῖτον/ καείητον	καείτην/ καειήτην	καεῖμεν/ καείημεν	καεῖτε/ καείητε	καεῖεν/ καείησᾰν
	imperative		κάηθι	καήτω	κάητον	καήτων		κάητε	καέντων
		infinitive				participle
passive		καῆναι				καείς , καεῖσᾰ , καέν

Perfect: κέκαυκα, κέκαυμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κέκαυκα	κέκαυκας	κέκαυκε	κεκαύκατον	κεκαύκατον	κεκαύκαμεν	κεκαύκατε	κεκαύκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκαυκὼς ὦ/ κεκαύκω	κεκαυκὼς ᾖς/ κεκαύκῃς	κεκαυκὼς ᾖ/ κεκαύκῃ	κεκαυκότε ἦτον/ κεκαύκητον	κεκαυκότε ἦτον/ κεκαύκητον	κεκαυκότες ὦμεν/ κεκαύκωμεν	κεκαυκότες ἦτε/ κεκαύκητε	κεκαυκότες ὦσῐ(ν)/ κεκαύκωσῐ(ν)
	optative	κεκαυκὼς εἴην/ κεκαύκοιμῐ/ κεκαυκοίην	κεκαυκὼς εἴης/ κεκαύκοις/ κεκαυκοίης	κεκαυκὼς εἴη/ κεκαύκοι/ κεκαυκοίη	κεκαυκότε εἴητον/ κεκαυκότε εἶτον/ κεκαύκοιτον	κεκαυκὀτε εἰήτην/ κεκαυκότε εἴτην/ κεκαυκοίτην	κεκαυκότες εἴημεν/ κεκαυκότες εἶμεν/ κεκαύκοιμεν	κεκαυκότες εἴητε/ κεκαυκότες εἶτε/ κεκαύκοιτε	κεκαυκότες εἴησαν/ κεκαυκότε εἶεν/ κεκαύκοιεν
	imperative		κεκαυκὼς ἴσθῐ	κεκαυκὼς ἔστω	κεκαυκότε ἔστον	κεκαυκότε ἔστων		κεκαυκότες ἔστε	κεκαυκότες ὄντων
middle/ passive	indicative	κέκαυμαι	κέκαυσαι	κέκαυται	κέκαυσθον	κέκαυσθον	κεκαύμεθα	κέκαυσθε	κέκαυνται
	subjunctive	κεκαυμένος ὦ	κεκαυμένος ᾖς	κεκαυμένος ᾖ	κεκαυμένω ἦτον	κεκαυμένω ἦτον	κεκαυμένοι ὦμεν	κεκαυμένοι ἦτε	κεκαυμένοι ὦσῐ
	optative	κεκαυμένος εἴην	κεκαυμένος εἴης	κεκαυμένος εἴη	κεκαυμένοι εἴητον/ κεκαυμένοι εἶτον	κεκαυμένω εἰήτην/ κεκαυμένω εἴτην	κεκαυμένοι εἴημεν/ κεκαυμένοι εἶμεν	κεκαυμένοι εἴητε/ κεκαυμένοι εἶτε	κεκαυμένοι εἴησαν/ κεκαυμένοι εἶεν
	imperative		κέκαυσο	κεκαύσθω	κέκαυσθον	κεκαύσθων		κέκαυσθε	κεκαύσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκαυκέναι				κεκαύσθαι
participle		κεκαυκώς , κεκαυκυῖα , κεκαυκός				κεκαυμένος , κεκαυμένη , κεκαυμένον

Pluperfect: ἐκεκαύκειν/ἐκεκαύκη

number		singular			dual		plural
pluperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεκαύκειν/ ἐκεκαύκη	ἐκεκαύκεις/ ἐκεκαύκης	ἐκεκαύκει(ν)	ἐκεκαύκετον	ἐκεκαυκέτην	ἐκεκαύκεμεν	ἐκεκαύκετε	ἐκεκαύκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκεκαύμην	ἐκέκαυσο	ἐκέκαυτο	ἐκέκαυσθον	ἐκεκαύσθην	ἐκεκαύμεθᾰ	ἐκέκαυσθε	ἐκέκαυντο

Antonyms

σβέννυμι ‎(sbénnumi)

Derived terms

καύστος (burnt)
καημένος (poor)

References

καίω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
καίω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
καίω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«καίω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
«καίω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
καίω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G2545”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill

Greek

Alternative forms

καίγω ‎(kaígo)

Etymology

From Ancient Greek.

Verb

καίω • ‎(kaío) ‎(simple past έκαψα, passive form καίγομαι)

Conjugation

καίω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	καίω (καίγω→)	έκαιγα	θα καίω	να καίω
2s	καις	έκαιγες	θα καις	να καις	καίγε
3s	καίει	έκαιγε	θα καίει	να καίει

1p	καίμε	καίγαμε	θα καίμε	να καίμε
2p	καίτε	καίγατε	θα καίτε	να καίτε	καίτε, καίγετε
3p	καιν, καίνε	έκαιγαν, καίγαν, καίγανε	θα καίν, καίνε	να καίν, καίνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	κάψω	έκαψα	θα κάψω	να κάψω
2s	κάψεις	έκαψες	θα κάψεις	να κάψεις	κάψε
3s	κάψει	έκαψε	θα κάψει	να κάψει

1p	κάψουμε, κάψομε	κάψαμε	θα κάψουμε, κάψομε	να κάψουμε, κάψομε
2p	κάψετε	κάψατε	θα κάψετε	να κάψετε	κάψτε, καύτε
3p	κάψουν, κάψουνε	έκαψαν, κάψαν, κάψανε	θα κάψουν, κάψουνε	να κάψουν, κάψουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω κάψει	είχα κάψει	θα έχω κάψει	να έχω κάψει
2s	έχεις κάψει	είχες κάψει	θα έχεις κάψει	να έχεις κάψει	έχε καμένο
3s	έχει κάψει	είχε κάψει	θα έχει κάψει	να έχει κάψει

1p	έχουμε κάψει	είχαμε κάψει	θα έχουμε κάψει	να έχουμε κάψει
2p	έχετε κάψει	είχατε κάψει	θα έχετε κάψει	να έχετε κάψει	έχετε καμένο
3p	έχουν κάψει	είχαν κάψει	θα έχουν κάψει	να έχουν κάψει

	Alternative* perfect:	έχω (έχεις, έχει, έχουμε, έχετε, έχουν) καμένο
	pluperfect:	είχα (είχες, είχε , είχαμε, είχατε, είχαν) καμένο
	future perfect:	θα έχω (θα έχεις, θα έχει, θα έχουμε, θα έχετε, θα έχουν) καμένο
	subjunctive:	να έχω (να έχεις, να έχει, να έχουμε, να έχετε, να έχουν) καμένο

	Participle:	καίγοντας	Non-finite ^‡	κάψει	161, 1f

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existant. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω ‎(écho) it produces perfect tense forms.

Definify.com

Definition 2024

καίω

καίω

Ancient Greek

Alternative forms

Verb

Inflection

Antonyms

Derived terms

References

Greek

Alternative forms

Etymology

Verb

Conjugation

Etymology

Pronunciation

Similar Results