Definify.com

Definition 2024

κεράννυμι

Ancient Greek

Alternative forms

κεραννύω ‎(kerannúō)

(4th AD Koine) IPA^(key): /kerán̚nymi/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /kerán̚nymi/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /keɾánimi/

Verb

κεράννυμι • ‎(keránnumi)

I mix, mingle, blend
I temper, cool by mixing
I compound
(grammar, passive) I coalesce by crasis
I multiply into

Inflection

Present: κεράννῡμῐ, κεράννῠμαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεράννῡμῐ	κεράννῡς	κεράννῡσῐ(ν)	κεράννῠτον	κεράννῠτον	κεράννῠμεν	κεράννῠτε	κεραννύᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεραννύω	κεραννύῃς	κεραννύῃ	κεραννύητον	κεραννύητον	κεραννύωμεν	κεραννύητε	κεραννύωσῐ(ν)
	optative	κεραννύοιμῐ	κεραννύοις	κεραννύοι	κεραννύοιτον	κεραννῠοίτην	κεραννύοιμεν	κεραννύοιτε	κεραννύοιεν
	imperative		κεράννῡ	κεραννύτω	κεράννῠτον	κεραννύτων		κεράννῠτε	κεραννύντων
middle/ passive	indicative	κεράννῠμαι	κεράννῠσαι	κεράννῠται	κεράννῠσθον	κεράννῠσθον	κεραννύμεθα	κεράννῠσθε	κεράννῠνται
	subjunctive	κεραννύωμαι	κεραννύῃ	κεραννύηται	κεραννύησθον	κεραννύησθον	κεραννῠώμεθᾰ	κεραννύησθε	κεραννύωνται
	optative	κεραννῠοίμην	κεραννύοιο	κεραννύοιτο	κεραννύοισθον	κεραννῠοίσθην	κεραννῠοίμεθᾰ	κεραννύοισθε	κεραννύοιντο
	imperative		κεράννῠσο	κεραννύσθω	κεράννῠσθον	κεραννύσθων		κεράννῠσθε	κεραννύσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεραννύναι				κεράννῠσθαι
participle		κεραννύς , κεραννῦσᾰ , κεραννύν				κεραννύμενος , κεραννῠμένη , κεραννύμενον

Present: κεραννύω, κεραννύομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεραννύω	κεραννύεις	κεραννύει	κεραννύετον	κεραννύετον	κεραννύομεν	κεραννύετε	κεραννύουσῐ(ν)
	subjunctive	κεραννύω	κεραννύῃς	κεραννύῃ	κεραννύητον	κεραννύητον	κεραννύωμεν	κεραννύητε	κεραννύωσῐ(ν)
	optative	κεραννύοιμῐ	κεραννύοις	κεραννύοι	κεραννύοιτον	κεραννυοίτην	κεραννύοιμεν	κεραννύοιτε	κεραννύοιεν
	imperative		κεραννῦε	κεραννυέτω	κεραννύετον	κεραννυέτων		κεραννύετε	κεραννυόντων
middle/ passive	indicative	κεραννύομαι	κεραννύει/ κεραννύῃ	κεραννύεται	κεραννύεσθον	κεραννύεσθον	κεραννυόμεθᾰ	κεραννύεσθε	κεραννύονται
	subjunctive	κεραννύωμαι	κεραννύῃ	κεραννύηται	κεραννύησθον	κεραννύησθον	κεραννυώμεθᾰ	κεραννύησθε	κεραννύωνται
	optative	κεραννυοίμην	κεραννύοιο	κεραννύοιτο	κεραννύοισθον	κεραννυοίσθην	κεραννυοίμεθᾰ	κεραννύοισθε	κεραννύοιντο
	imperative		κεραννύου	κεραννυέσθω	κεραννύεσθον	κεραννυέσθων		κεραννύεσθε	κεραννυέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κεραννύειν				κεραννύεσθαι
participle		κεραννύων , κεραννύουσᾰ , κεραννῦον				κεραννυόμενος , κεραννυομένη , κεραννυόμενον

Imperfect: ἐκεράννῡν, ἐκεραννύμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκεράννῡν	ἐκεράννῡς	ἐκεράννῡ	ἐκεράννῠτον	ἐκεραννύτην	ἐκεράννῠμεν	ἐκεράννῠτε	ἐκεράννῠσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκεραννύμην	ἐκεράννῠσο	ἐκεράννῠτο	ἐκεράννῠσθον	ἐκεραννύσθην	ἐκεραννύμεθᾰ	ἐκεράννῠσθε	ἐκεράννῠντο

Future: κεράσω, κεράσομαι, κραθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεράσω	κεράσεις	κεράσει	κεράσετον	κεράσετον	κεράσομεν	κεράσετε	κεράσουσῐ(ν)
active	optative	κεράσοιμῐ	κεράσοις	κεράσοι	κεράσοιτον	κερασοίτην	κεράσοιμεν	κεράσοιτε	κεράσοιεν
middle	indicative	κεράσομαι	κεράσει/ κεράσῃ	κεράσεται	κεράσεσθον	κεράσεσθον	κερασόμεθᾰ	κεράσεσθε	κεράσονται
middle	optative	κερασοίμην	κεράσοιο	κεράσοιτο	κεράσοισθον	κερασοίσθην	κερασοίμεθᾰ	κεράσοισθε	κεράσοιντο
passive	indicative	κραθήσομαι	κραθήσει/ κραθήσῃ	κραθήσεται	κραθήσεσθον	κραθήσεσθον	κραθησόμεθᾰ	κραθήσεσθε	κραθήσονται
passive	optative	κραθησοίμην	κραθήσοιο	κραθήσοιτο	κραθήσοισθον	κραθησοίσθην	κραθησοίμεθᾰ	κραθήσοισθε	κραθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κεράσειν			κεράσεσθαι		κραθήσεσθαι
participle		κεράσων , κεράσουσᾰ , κερᾶσον			κερασόμενος , κερασομένη , κερασόμενον		κραθησόμενος , κραθησομένη , κραθησόμενον

Aorist: ἐκέρασα, ἐκερασάμην, ἐκράθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκέρασα	ἐκέρασας	ἐκέρασε	ἐκεράσατον	ἐκερασάτην	ἐκεράσαμεν	ἐκεράσατε	ἐκέρασαν
	subjunctive	κεράσω	κεράσῃς	κεράσῃ	κεράσητον	κεράσητον	κεράσωμεν	κεράσητε	κεράσωσῐ(ν)
	optative	κεράσαιμῐ	κεράσαις/ κεράσειας	κεράσαι/ κεράσειε	κεράσαιτον	κερασαίτην	κεράσαιμεν	κεράσαιτε	κεράσαιεν/ κεράσειαν
	imperative		κεράσον	κερασάτω	κεράσατον	κερασάτων		κεράσατε	κερασάντων
middle	indicative	ἐκερασάμην	ἐκεράσω	ἐκεράσατο	ἐκεράσασθον	ἐκερασάσθην	ἐκερασάμεθα	ἐκεράσασθε	ἐκεράσαντο
	subjunctive	κεράσωμαι	κεράσῃ	κεράσηται	κεράσησθον	κεράσησθον	κερασώμεθα	κεράσησθε	κεράσωνται
	optative	κερασαίμην	κεράσαιο	κεράσαιτο	κεράσαισθον	κερασαίσθην	κερασαίμεθα	κεράσαισθε	κεράσαιντο
	imperative		κεράσαι	κερασάσθω	κεράσασθον	κερασάσθων		κεράσασθε	κερασάσθων
passive	indicative	ἐκράθην	ἐκράθης	ἐκράθη	ἐκράθητον	ἐκραθήτην	ἐκράθημεν	ἐκράθητε	ἐκράθησαν
	subjunctive	κραθῶ	κραθῇς	κραθῇ	κραθῆτον	κραθῆτον	κραθῶμεν	κραθῆτε	κραθῶσῐ(ν)
	optative	κραθείην	κραθείης	κραθείη	κραθεῖτον/ κραθείητον	κραθείτην/ κραθειήτην	κραθεῖμεν/ κραθείημεν	κραθεῖτε/ κραθείητε	κραθεῖεν/ κραθείησαν
	imperative		κράθητι	κραθήτω	κράθητον	κραθήτων		κράθητε	κραθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κεράσαι			κεράσασθαι		κραθῆναι
participle	m	κεράσᾱς			κερασάμενος		κραθείς
	f	κεράσᾱσα			κερασαμένη		κραθεῖσα
	n	κεράσαν			κερασάμενον		κραθέν

Perfect: κέκραμαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	κέκραμαι	κέκρασαι	κέκραται	κέκρασθον	κέκρασθον	κεκράμεθα	κέκρασθε	κέκρανται
	subjunctive	κεκραμένος ὦ	κεκραμένος ᾖς	κεκραμένος ᾖ	κεκραμένω ἦτον	κεκραμένω ἦτον	κεκραμένοι ὦμεν	κεκραμένοι ἦτε	κεκραμένοι ὦσῐ
	optative	κεκραμένος εἴην	κεκραμένος εἴης	κεκραμένος εἴη	κεκραμένοι εἴητον/ κεκραμένοι εἶτον	κεκραμένω εἰήτην/ κεκραμένω εἴτην	κεκραμένοι εἴημεν/ κεκραμένοι εἶμεν	κεκραμένοι εἴητε/ κεκραμένοι εἶτε	κεκραμένοι εἴησαν/ κεκραμένοι εἶεν
	imperative		κέκρασο	κεκράσθω	κέκρασθον	κεκράσθων		κέκρασθε	κεκράσθων
		infinitive				participle
infinitive		κεκράσθαι				κεκραμένος , κεκραμένη , κεκραμένον

Pluperfect: ἐκεκράμην

number		singular			dual		plural
pluperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
indicative	middle/ passive	ἐκεκράμην	ἐκέκρασο	ἐκέκρατο	ἐκέκρασθον	ἐκεκράσθην	ἐκεκράμεθᾰ	ἐκέκρασθε	ἐκέκραντο

Derived terms

References

κεράννυμι in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
κεράννυμι in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
κεράννυμι in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«κεράννυμι» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
«κεράννυμι» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
“G2767”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2024

κεράννυμι

κεράννυμι

Ancient Greek

Alternative forms

Verb

Inflection

Derived terms

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results