Definify.com

Definition 2024

Κοῖος

Κοῖος

See also: κοῖος

Ancient Greek

Proper noun

Κοῖος • ‎(Koîos) m ‎(genitive Κοίου); second declension

Coeus, son of Uranus and Gaia, father of Leto
a river in Messenia

Inflection

Second declension of Κοῖος, Κοίου

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	Κοῖος	Κοίω	Κοῖοι
Genitive	Κοίου	Κοίοιν	Κοίων
Dative	Κοίῳ	Κοίοιν	Κοίοις
Accusative	Κοῖον	Κοίω	Κοίους
Vocative	Κοῖε	Κοίω	Κοῖοι

Dialectal forms:
Notes:

References

Κοῖος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
«Κοῖος» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Κοῖος in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter

κοῖος

κοῖος

See also: Κοῖος

Ancient Greek

Pronoun

κοῖος • ‎(koîos)

(Ionic) Alternative spelling of ποῖος ‎(poîos)

Inflection

First and second declension of κοῖος, κοίη, κοῖον

Number	Singular			Dual			Plural
Case / Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	κοῖος	κοίη	κοῖον	κοίω	κοία	κοίω	κοῖοι	κοῖαι	κοῖα
Genitive	κοίου	κοίης	κοίου	κοίοιν	κοίαιν	κοίοιν	κοίων	κοίων	κοίων
Dative	κοίῳ	κοίῃ	κοίῳ	κοίοιν	κοίαιν	κοίοιν	κοίοις	κοίαις	κοίοις
Accusative	κοῖον	κοίην	κοῖον	κοίω	κοία	κοίω	κοίους	κοίας	κοῖα
Vocative	κοῖε	κοίη	κοῖον	κοίω	κοία	κοίω	κοῖοι	κοῖαι	κοῖα

References

κοῖος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
«κοῖος» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Ancient Macedonian

Noun

κοῖος ‎(koîos)

number (said by Athenaeus to be synonymous with Ancient Greek ἀριθμός ‎(arithmós))

References

κοῖος in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press