Definify.com

Definition 2024

κτείνω

Ancient Greek

Alternative forms

κτέννω ‎(kténnō) Aeolic
καίνω ‎(kaínō) Doric

Verb

κτείνω • ‎(kteínō)

to kill, slay

Usage notes

The perfect is only found in compounds

Inflection

Present: κτείνω, κτείνομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κτείνω	κτείνεις	κτείνει	κτείνετον	κτείνετον	κτείνομεν	κτείνετε	κτείνουσῐ(ν)
	subjunctive	κτείνω	κτείνῃς	κτείνῃ	κτείνητον	κτείνητον	κτείνωμεν	κτείνητε	κτείνωσῐ(ν)
	optative	κτείνοιμῐ	κτείνοις	κτείνοι	κτείνοιτον	κτεινοίτην	κτείνοιμεν	κτείνοιτε	κτείνοιεν
	imperative		κτεῖνε	κτεινέτω	κτείνετον	κτεινέτων		κτείνετε	κτεινόντων
middle/ passive	indicative	κτείνομαι	κτείνῃ, κτείνει	κτείνεται	κτείνεσθον	κτείνεσθον	κτεινόμεθᾰ	κτείνεσθε	κτείνονται
	subjunctive	κτείνωμαι	κτείνῃ	κτείνηται	κτείνησθον	κτείνησθον	κτεινώμεθᾰ	κτείνησθε	κτείνωνται
	optative	κτεινοίμην	κτείνοιο	κτείνοιτο	κτείνοισθον	κτεινοίσθην	κτεινοίμεθᾰ	κτείνοισθε	κτείνοιντο
	imperative		κτείνου	κτεινέσθω	κτείνεσθον	κτεινέσθων		κτείνεσθε	κτεινέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κτείνειν				κτείνεσθαι
participle	m	κτείνων				κτεινόμενος
	f	κτείνουσᾰ				κτεινομένη
	n	κτεῖνον				κτεινόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Imperfect: ἔκτεινον, ἐκτεινόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκτεινον	ἔκτεινες	ἔκτεινε(ν)	ἐκτείνετον	ἐκτεινέτην	ἐκτείνομεν	ἐκτείνετε	ἔκτεινον
middle/ passive	indicative	ἐκτεινόμην	ἐκτείνου	ἐκτείνετο	ἐκτείνεσθον	ἐκτεινέσθην	ἐκτεινόμεθᾰ	ἐκτείνεσθε	ἐκτείνοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κτενέω, κτενέομαι, κτᾰνθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κτενέω	κτενέεις	κτενέει	κτενέετον	κτενέετον	κτενέομεν	κτενέετε	κτενέουσῐ(ν)
active	optative	κτενέοιμῐ	κτενέοις	κτενέοι	κτενέοιτον	κτενεοίτην	κτενέοιμεν	κτενέοιτε	κτενέοιεν
middle	indicative	κτενέομαι	κτενέῃ, κτενέει	κτενέεται	κτενέεσθον	κτενέεσθον	κτενεόμεθᾰ	κτενέεσθε	κτενέονται
middle	optative	κτενεοίμην	κτενέοιο	κτενέοιτο	κτενέοισθον	κτενεοίσθην	κτενεοίμεθᾰ	κτενέοισθε	κτενέοιντο
passive	indicative	κτᾰνθήσομαι	κτᾰνθήσῃ	κτᾰνθήσεται	κτᾰνθήσεσθον	κτᾰνθήσεσθον	κτᾰνθησόμεθᾰ	κτᾰνθήσεσθε	κτᾰνθήσονται
passive	optative	κτᾰνθησοίμην	κτᾰνθήσοιο	κτᾰνθήσοιτο	κτᾰνθήσοισθον	κτᾰνθησοίσθην	κτᾰνθησοίμεθᾰ	κτᾰνθήσοισθε	κτᾰνθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κτενέειν			κτενέεσθαι		κτᾰνθήσεσθαι
participle	m	κτενέων			κτενεόμενος		κτᾰνθησόμενος
	f	κτενέουσᾰ			κτενεομένη		κτᾰνθησομένη
	n	κτενέον			κτενεόμενον		κτᾰνθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Future: κτενῶ, κτενοῦμαι, κτᾰνθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κτενῶ	κτενεῖς	κτενεῖ	κτενεῖτον	κτενεῖτον	κτενοῦμεν	κτενεῖτε	κτενοῦσῐ(ν)
active	optative	κτενοίην, κτενοῖμῐ	κτενοίης, κτενοῖς	κτενοίη, κτενοῖ	κτενοῖτον, κτενοίητον	κτενοίτην, κτενοιήτην	κτενοῖμεν, κτενοίημεν	κτενοῖτε, κτενοίητε	κτενοῖεν, κτενοίησᾰν
middle	indicative	κτενοῦμαι	κτενῇ	κτενεῖται	κτενεῖσθον	κτενεῖσθον	κτενούμεθᾰ	κτενεῖσθε	κτενοῦνται
middle	optative	κτενοίμην	κτενοῖο	κτενοῖτο	κτενοῖσθον	κτενοίσθην	κτενοίμεθᾰ	κτενοῖσθε	κτενοῖντο
passive	indicative	κτᾰνθήσομαι	κτᾰνθήσῃ	κτᾰνθήσεται	κτᾰνθήσεσθον	κτᾰνθήσεσθον	κτᾰνθησόμεθᾰ	κτᾰνθήσεσθε	κτᾰνθήσονται
passive	optative	κτᾰνθησοίμην	κτᾰνθήσοιο	κτᾰνθήσοιτο	κτᾰνθήσοισθον	κτᾰνθησοίσθην	κτᾰνθησοίμεθᾰ	κτᾰνθήσοισθε	κτᾰνθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κτενεῖν			κτενεῖσθαι		κτᾰνθήσεσθαι
participle	m	κτενῶν			κτενούμενος		κτᾰνθησόμενος
	f	κτενοῦσᾰ			κτενουμένη		κτᾰνθησομένη
	n	κτενοῦν			κτενούμενον		κτᾰνθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔκτεινᾰ, ἐκτεινᾰ́μην, ἐκτᾰ́νθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκτεινᾰ	ἔκτεινᾰς	ἔκτεινε(ν)	ἐκτείνᾰτον	ἐκτεινᾰ́την	ἐκτείνᾰμεν	ἐκτείνᾰτε	ἔκτεινᾰν
	subjunctive	κτείνω	κτείνῃς	κτείνῃ	κτείνητον	κτείνητον	κτείνωμεν	κτείνητε	κτείνωσῐ(ν)
	optative	κτείναιμῐ	κτείνειᾰς, κτείναις	κτείνειε(ν), κτείναι	κτείναιτον	κτειναίτην	κτείναιμεν	κτείναιτε	κτείνειᾰν, κτείναιεν
	imperative		κτεῖνον	κτεινᾰ́τω	κτείνᾰτον	κτεινᾰ́των		κτείνᾰτε	κτεινᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκτεινᾰ́μην	ἐκτείνω	ἐκτείνᾰτο	ἐκτείνᾰσθον	ἐκτεινᾰ́σθην	ἐκτεινᾰ́μεθᾰ	ἐκτείνᾰσθε	ἐκτείνᾰντο
	subjunctive	κτείνωμαι	κτείνῃ	κτείνηται	κτείνησθον	κτείνησθον	κτεινώμεθᾰ	κτείνησθε	κτείνωνται
	optative	κτειναίμην	κτείναιο	κτείναιτο	κτείναισθον	κτειναίσθην	κτειναίμεθᾰ	κτείναισθε	κτείναιντο
	imperative		κτεῖναι	κτεινᾰ́σθω	κτείνᾰσθον	κτεινᾰ́σθων		κτείνᾰσθε	κτεινᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκτᾰ́νθην	ἐκτᾰ́νθης	ἐκτᾰ́νθη	ἐκτᾰ́νθητον	ἐκτᾰνθήτην	ἐκτᾰ́νθημεν	ἐκτᾰ́νθητε	ἐκτᾰ́νθησᾰν
	subjunctive	κτᾰνθῶ	κτᾰνθῇς	κτᾰνθῇ	κτᾰνθῆτον	κτᾰνθῆτον	κτᾰνθῶμεν	κτᾰνθῆτε	κτᾰνθῶσῐ(ν)
	optative	κτᾰνθείην	κτᾰνθείης	κτᾰνθείη	κτᾰνθεῖτον, κτᾰνθείητον	κτᾰνθείτην, κτᾰνθειήτην	κτᾰνθεῖμεν, κτᾰνθείημεν	κτᾰνθεῖτε, κτᾰνθείητε	κτᾰνθεῖεν, κτᾰνθείησᾰν
	imperative		κτᾰ́νθητῐ	κτᾰνθήτω	κτᾰ́νθητον	κτᾰνθήτων		κτᾰ́νθητε	κτᾰνθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κτεῖναι			κτείνᾰσθαι		κτᾰνθῆναι
participle	m	κτείνᾱς			κτεινᾰ́μενος		κτᾰνθείς
	f	κτείνᾱσᾰ			κτεινᾰμένη		κτᾰνθεῖσᾰ
	n	κτεῖνᾰν			κτεινᾰ́μενον		κτᾰνθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Aorist: ἔκτᾰνον, ἐκτᾰνόμην, ἐκτᾰ́νην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔκτᾰνον	ἔκτᾰνες	ἔκτᾰνε(ν)	ἐκτᾰ́νετον	ἐκτᾰνέτην	ἐκτᾰ́νομεν	ἐκτᾰ́νετε	ἔκτᾰνον
	subjunctive	κτᾰ́νω	κτᾰ́νῃς	κτᾰ́νῃ	κτᾰ́νητον	κτᾰ́νητον	κτᾰ́νωμεν	κτᾰ́νητε	κτᾰ́νωσῐ(ν)
	optative	κτᾰ́νοιμῐ	κτᾰ́νοις	κτᾰ́νοι	κτᾰ́νοιτον	κτᾰνοίτην	κτᾰ́νοιμεν	κτᾰ́νοιτε	κτᾰ́νοιεν
	imperative		κτᾰ́νε	κτᾰνέτω	κτᾰ́νετον	κτᾰνέτων		κτᾰ́νετε	κτᾰνόντων
middle	indicative	ἐκτᾰνόμην	ἐκτᾰ́νου	ἐκτᾰ́νετο	ἐκτᾰ́νεσθον	ἐκτᾰνέσθην	ἐκτᾰνόμεθᾰ	ἐκτᾰ́νεσθε	ἐκτᾰ́νοντο
	subjunctive	κτᾰ́νωμαι	κτᾰ́νῃ	κτᾰ́νηται	κτᾰ́νησθον	κτᾰ́νησθον	κτᾰνώμεθᾰ	κτᾰ́νησθε	κτᾰ́νωνται
	optative	κτᾰνοίμην	κτᾰ́νοιο	κτᾰ́νοιτο	κτᾰ́νοισθον	κτᾰνοίσθην	κτᾰνοίμεθᾰ	κτᾰ́νοισθε	κτᾰ́νοιντο
	imperative		κτᾰνοῦ	κτᾰνέσθω	κτᾰ́νεσθον	κτᾰνέσθων		κτᾰ́νεσθε	κτᾰνέσθων
passive	indicative	ἐκτᾰ́νην	ἐκτᾰ́νης	ἐκτᾰ́νη	ἐκτᾰ́νητον	ἐκτᾰνήτην	ἐκτᾰ́νημεν	ἐκτᾰ́νητε	ἐκτᾰ́νησᾰν
	subjunctive	κτᾰνῶ	κτᾰνῇς	κτᾰνῇ	κτᾰνῆτον	κτᾰνῆτον	κτᾰνῶμεν	κτᾰνῆτε	κτᾰνῶσῐ(ν)
	optative	κτᾰνείην	κτᾰνείης	κτᾰνείη	κτᾰνεῖτον, κτᾰνείητον	κτᾰνείτην, κτᾰνειήτην	κτᾰνεῖμεν, κτᾰνείημεν	κτᾰνεῖτε, κτᾰνείητε	κτᾰνεῖεν, κτᾰνείησᾰν
	imperative		κτᾰ́νηθῐ	κτᾰνήτω	κτᾰ́νητον	κτᾰνήτων		κτᾰ́νητε	κτᾰνέντων
		active			middle		passive
infinitive		κτᾰνεῖν			κτᾰνέσθαι		κτᾰνῆναι
participle	m	κτᾰνών			κτᾰνόμενος		κτᾰνείς
	f	κτᾰνοῦσᾰ			κτᾰνομένη		κτᾰνεῖσᾰ
	n	κτᾰνόν			κτᾰνόμενον		κτᾰνέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Perfect: -έκτονᾰ

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	-έκτονᾰ	-έκτονᾰς	-έκτονε(ν)	-εκτόνᾰτον	-εκτόνᾰτον	-εκτόνᾰμεν	-εκτόνᾰτε	-εκτόνᾱσῐ(ν)
	subjunctive	-εκτόνω	-εκτόνῃς	-εκτόνῃ	-εκτόνητον	-εκτόνητον	-εκτόνωμεν	-εκτόνητε	-εκτόνωσῐ(ν)
	optative	-εκτόνοιμῐ, -εκτονοίην	-εκτόνοις, -εκτονοίης	-εκτόνοι, -εκτονοίη	-εκτόνοιτον	-εκτονοίτην	-εκτόνοιμεν	-εκτόνοιτε	-εκτόνοιεν
	imperative		-έκτονε	-εκτονέτω	-εκτόνετον	-εκτονέτων		-εκτόνετε	-εκτονόντων
		active
infinitive		-εκτονέναι
participle	m	-εκτονώς
	f	-εκτονυῖᾰ
	n	-εκτονός
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Pluperfect: -εκτονήκειν

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	-εκτονήκειν, -εκτονήκη	-εκτονήκεις, -εκτονήκης	-εκτονήκει(ν)	-εκτονήκετον	-εκτονήκέτην	-εκτονήκεμεν	-εκτονήκετε	-εκτονήκεσᾰν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Synonyms

ἀποκτείνω ‎(apokteínō), κατακτείνω ‎(katakteínō), ἔπεφνον ‎(épephnon), κατέπεφνον ‎(katépephnon), αἱματόω ‎(haimatóō), καταβάλλω ‎(katabállō), δαΐζω ‎(daḯzō), δηϊόω ‎(dēïóō), ἐναίρω ‎(enaírō), ἐναρίζω ‎(enarízō), θύω ‎(thúō), σφάζω ‎(spházō), ἀποσφάζω ‎(apospházō)

Derived terms

ἀποκτείνω ‎(apokteínō)
ἐπικτείνω ‎(epikteínō)
κατακτείνω ‎(katakteínō)
συγκατακτείνω ‎(sunkatakteínō)
προαποκτείνω ‎(proapokteínō)

Related terms

-κτονος ‎(-ktonos)
- ἀδελφοκτόνος ‎(adelphoktónos)
- ἀλληλοκτόνος ‎(allēloktónos)
- ἀνδροκτόνος ‎(androktónos)
- ἀνθρωποκτόνος ‎(anthrōpoktónos)
- αὐτοκτόνος ‎(autoktónos)
- βροτοκτόνος ‎(brotoktónos)
- μητροκτόνος ‎(mētroktónos)
- ξενοκτόνος ‎(xenoktónos)
- πατροκτόνος ‎(patroktónos)
- πολυκτόνος ‎(poluktónos)
- τυραννόκτονος ‎(turannóktonos)

References

κτείνω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
κτείνω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
κτείνω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«κτείνω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
κτείνω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter

Definify.com

Definition 2024

κτείνω

κτείνω

Ancient Greek

Alternative forms

Verb

Usage notes

Inflection

Synonyms

Derived terms

Related terms

References

Pronunciation

Similar Results