Definify.com
Definition 2024
μάντις
μάντις
Ancient Greek
- (4th AD Koine) IPA(key): /mántis/
- (10th AD Byzantine) IPA(key): /mántis/
- (15th AD Constantinopolitan) IPA(key): /má̃dis/
Noun
μάντις • (mántis) m (genitive μάντεως); third declension
Inflection
Third declension of μάντῐς, μάντεως
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | μάντῐς | μάντει | μάντεις |
| Genitive | μάντεως | μαντέοιν | μάντεων |
| Dative | μάντει | μαντέοιν | μάντεσῐ(ν) |
| Accusative | μάντῐν | μάντει | μάντεις |
| Vocative | μάντῐ | μάντει | μάντεις |
Third declension of μάντῐς, μάντιος
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | μάντῐς | μάντιε | μάντιες |
| Genitive | μάντιος | μαντίοιν | μαντίων |
| Dative | μάντῑ, μάντει | μαντίοιν | μάντῐσῐ(ν), μαντίεσῐ(ν), μάντεσῐ(ν) |
| Accusative | μάντῐν | μάντιε | μάντῑς, μάντιᾰς |
| Vocative | μάντῐ | μάντιε | μάντιες |
References
- μάντις in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- μάντις in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
- μάντις in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
- «μάντις» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
- «μάντις» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
- μάντις in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
- boding idem, page 87.
- conjecturer idem, page 160.
- diviner idem, page 244.
- foreboding idem, page 336.
- guesser idem, page 378.
- presage idem, page 636.
- prescient idem, page 636.
- priestess idem, page 640.
- prophet idem, page 653.
- prophetess idem, page 653.
- prophetic idem, page 653.
- seer idem, page 750.