Definify.com
Definition 2024
μαραίνομαι
μαραίνομαι
Greek
Verb
μαραίνομαι • (maraínomai) (simple past μαράθηκα, active form μαραίνω, passive)
Conjugation
μαραίνομαι
| Non-past tenses | Past tenses | |||
|---|---|---|---|---|
| Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
| 1st person | sg | μαραίνομαι | θα μαραίνομαι | μαραινόμουν, μαραινόμουνα |
| 2nd person | μαραίνεσαι | θα μαραίνεσαι | μαραινόσουν, μαραινόσουνα | |
| 3rd person | μαραίνεται | θα μαραίνεται | μαραινόταν, μαραινότανε | |
| 1st person | pl | μαραινόμαστε | θα μαραινόμαστε | μαραινόμασταν, μαραινόμαστε2 |
| 2nd person | μαραίνεστε, μαραινόσαστε1 | θα μαραίνεστε, μαραινόσαστε1 | μαραινόσασταν, μαραινόσαστε2 | |
| 3rd person | μαραίνονται | θα μαραίνονται | μαραίνονταν, μαραινόντανε, μαραινόντουσαν | |
| Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
| 1st person | sg | μαραθώ | θα μαραθώ | μαράθηκα |
| 2nd person | μαραθείς | θα μαραθείς | μαράθηκες | |
| 3rd person | μαραθεί | θα μαραθεί | μαράθηκε | |
| 1st person | pl | μαραθούμε | θα μαραθούμε | μαραθήκαμε |
| 2nd person | μαραθείτε | θα μαραθείτε | μαραθήκατε | |
| 3rd person | μαραθούν, μαραθούνε | θα μαραθούν, θα μαραθούνε | μαράθηκαν, μαραθήκανε | |
| Imperative | Imperfective | Perfective | ||
| 2nd person | sg | —3 | — | |
| 2nd person | pl | —3 | μαραθείτε | |
| Perfect tenses | ||||
| Perfect | έχω μαραθεί, έχεις μαραθεί έχει μαραθεί, … | |||
| Future perfect | θα έχω μαραθεί, θα έχεις μαραθεί, θα έχει μαραθεί, … | |||
| Past perfect | είχα μαραθεί, είχες μαραθεί, είχε μαραθεί, … | |||
| Subjunctive | ||||
| Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
| Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
| Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
| When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
| † The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existance of these forms is doubtful | ||||