Ancient Greek

Noun

νομοθέτης • ‎(nomothétēs) m ‎(genitive νομοθέτου); first declension

1. legislator

Inflection

Related terms

• νομοθεσία ‎(nomothesía)
• νομοθετέω ‎(nomothetéō)
• νομοθέτημα ‎(nomothétēma)
• νομοθετητέος ‎(nomothetētéos)
• νομοθετικός ‎(nomothetikós)

References

• νομοθέτης in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• νομοθέτης in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• «νομοθέτης» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “G3550”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
• Woodhouse, S. C. (1910) English-Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language, London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • law giver idem, page 479.
  • legislator idem, page 485.

Greek

Etymology

From Ancient Greek νομοθέτης ‎(nomothétēs)

Noun

νομοθέτης • ‎(nomothétis) m ‎(plural νομοθέτες, feminine νομοθέτις)

1. legislator

   Σόλων ο νομοθέτης (Solon the legislator)

2. legislature

Declension

Related terms

• see: νομοθεσία f ‎(nomothesía, “legislation”)