Definify.com

Definition 2025

προσδοκάω

Ancient Greek

Alternative forms

προσδοκέω ‎(prosdokéō) Ionic

(4th AD Koine) IPA^(key): /prozðokáo/

(10th AD Byzantine) IPA^(key): /prozðokáo/

(15th AD Constantinopolitan) IPA^(key): /pɾozðokáo/

Verb

προσδοκάω • ‎(prosdokáō)

to expect, to expect that...
- 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 930
- 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 988
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 1.42
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.156
- 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 7.235
- 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 699.B
- 405 BCE, Aristophanes, The Frogs 556
- 386 BCE – 367 BCE, Plato, Cratylus 438.E
- 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Constitution of Sparta 1.3
- 458 BCE, Aeschylus, Agamemnon 675
1. (with infinitive) to think, suppose
  - 438 BCE, Euripides, Alcestis 1091
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 803.E
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 6.1.16
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, The Statesman 275.A
2. (with accusative of object) to expect, look for a thing
  - 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 1026
  - 409 BCE, Sophocles, Philoctetes 784
  - 422 BCE, Aristophanes, The Wasps 56
  - 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, On the Murder of Herodes 19
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, On Horsemanship 8.14
  - 438 BCE, Euripides, Alcestis 363
  - 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 3.1.20
  - 366 BCE – 348 BCE, Plato, Theaetetus 170.B
3. (absolute)
  - 411 BCE, Aristophanes, Thesmophoriazusae 846
  - 400 BCE – 387 BCE, Plato, Apology 17.C
  - 342 BCE – 290 BCE, Menander, The Harp-Player 7
4. (passive)
  - 480 BCE – 406 BCE, Euripides, Fragments 550
  - 428 BCE – 347 BCE, Plato, Laws 966.E
  - 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, Letters 2.5
  - 46 CE – 120 CE, Plutarch, Moralia 2.204.D
5. (passive)
  - 445 BCE – 380 BCE, Lysias, On the Property of Aristophanes 47–48

Inflection

Present: προσδοκῶ, προσδοκῶμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσδοκῶ	προσδοκᾷς	προσδοκᾷ	προσδοκᾶτον	προσδοκᾶτον	προσδοκῶμεν	προσδοκᾶτε	προσδοκῶσῐ(ν)
	subjunctive	προσδοκῶ	προσδοκᾷς	προσδοκᾷ	προσδοκᾶτον	προσδοκᾶτον	προσδοκῶμεν	προσδοκᾶτε	προσδοκῶσῐ(ν)
	optative	προσδοκῴην/ προσδοκῷμῐ	προσδοκῴης/ προσδοκῷς	προσδοκῴη/ προσδοκῷ	προσδοκῴητον/ προσδοκῷτον	προσδοκῳήτην/ προσδοκῴτην	προσδοκῴημεν/ προσδοκῷμεν	προσδοκῴητε/ προσδοκῷτε	προσδοκῴησᾰν/ προσδοκῷεν
	imperative		προσδόκᾱ	προσδοκάτω	προσδοκᾶτον	προσδοκάτων		προσδοκᾶτε	προσδοκώντων
middle/ passive	indicative	προσδοκῶμαι	προσδοκᾷ	προσδοκᾶται	προσδοκᾶσθον	προσδοκᾶσθον	προσδοκώμεθᾰ	προσδοκᾶσθε	προσδοκῶνται
	subjunctive	προσδοκῶμαι	προσδοκᾷ	προσδοκᾶται	προσδοκᾶσθον	προσδοκᾶσθον	προσδοκώμεθᾰ	προσδοκᾶσθε	προσδοκῶνται
	optative	προσδοκῴμην	προσδοκῷο	προσδοκῷτο	προσδοκῷσθον	προσδοκῴσθην	προσδοκῴμεθᾰ	προσδοκῷσθε	προσδοκῷντο
	imperative		προσδοκῶ	προσδοκάσθω	προσδοκᾶσθον	προσδοκάσθων		προσδοκᾶσθε	προσδοκάσθων
		active				middle/passive
infinitive		προσδοκᾶν				προσδοκᾶσθαι
participle		προσδοκῶν , προσδοκῶσᾰ , προσδοκῶν				προσδοκώμενος , προσδοκωμένη , προσδοκώμενον

Present: προσδοκάω, προσδοκάομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσδοκάω	προσδοκάεις	προσδοκάει	προσδοκάετον	προσδοκάετον	προσδοκάομεν	προσδοκάετε	προσδοκάουσῐ(ν)
	subjunctive	προσδοκάω	προσδοκάῃς	προσδοκάῃ	προσδοκάητον	προσδοκάητον	προσδοκάωμεν	προσδοκάητε	προσδοκάωσῐ(ν)
	optative	προσδοκάοιμῐ	προσδοκάοις	προσδοκάοι	προσδοκάοιτον	προσδοκᾰοίτην	προσδοκάοιμεν	προσδοκάοιτε	προσδοκάοιεν
	imperative		προσδόκᾰε	προσδοκᾰέτω	προσδοκάετον	προσδοκᾰέτων		προσδοκάετε	προσδοκᾰόντων
middle/ passive	indicative	προσδοκάομαι	προσδοκάει/ προσδοκάῃ	προσδοκάεται	προσδοκάεσθον	προσδοκάεσθον	προσδοκᾰόμεθᾰ	προσδοκάεσθε	προσδοκάονται
	subjunctive	προσδοκάωμαι	προσδοκάῃ	προσδοκάηται	προσδοκάησθον	προσδοκάησθον	προσδοκᾰώμεθᾰ	προσδοκάησθε	προσδοκάωνται
	optative	προσδοκᾰοίμην	προσδοκάοιο	προσδοκάοιτο	προσδοκάοισθον	προσδοκᾰοίσθην	προσδοκᾰοίμεθᾰ	προσδοκάοισθε	προσδοκάοιντο
	imperative		προσδοκάου	προσδοκᾰέσθω	προσδοκάεσθον	προσδοκᾰέσθων		προσδοκάεσθε	προσδοκᾰέσθων
		active				middle/passive
infinitive		προσδοκάειν				προσδοκάεσθαι
participle		προσδοκάων , προσδοκάουσᾰ , προσδόκᾰον				προσδοκᾰόμενος , προσδοκᾰομένη , προσδοκᾰόμενον

Future: προσδοκήσω, προσδοκήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσδοκήσω	προσδοκήσεις	προσδοκήσει	προσδοκήσετον	προσδοκήσετον	προσδοκήσομεν	προσδοκήσετε	προσδοκήσουσῐ(ν)
active	optative	προσδοκήσοιμῐ	προσδοκήσοις	προσδοκήσοι	προσδοκήσοιτον	προσδοκησοίτην	προσδοκήσοιμεν	προσδοκήσοιτε	προσδοκήσοιεν
middle	indicative	προσδοκήσομαι	προσδοκήσει/ προσδοκήσῃ	προσδοκήσεται	προσδοκήσεσθον	προσδοκήσεσθον	προσδοκησόμεθᾰ	προσδοκήσεσθε	προσδοκήσονται
middle	optative	προσδοκησοίμην	προσδοκήσοιο	προσδοκήσοιτο	προσδοκήσοισθον	προσδοκησοίσθην	προσδοκησοίμεθᾰ	προσδοκήσοισθε	προσδοκήσοιντο
		active				middle
infinitive		προσδοκήσειν				προσδοκήσεσθαι
participle		προσδοκήσων , προσδοκήσουσᾰ , προσδόκησον				προσδοκησόμενος , προσδοκησομένη , προσδοκησόμενον

Aorist: προσεδόκησα, προσεδοκησάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	προσεδόκησα	προσεδόκησας	προσεδόκησε	προσεδοκήσατον	προσεδοκησάτην	προσεδοκήσαμεν	προσεδοκήσατε	προσεδόκησαν
	subjunctive	προσδοκήσω	προσδοκήσῃς	προσδοκήσῃ	προσδοκήσητον	προσδοκήσητον	προσδοκήσωμεν	προσδοκήσητε	προσδοκήσωσῐ(ν)
	optative	προσδοκήσαιμῐ	προσδοκήσαις/ προσδοκήσειας	προσδοκήσαι/ προσδοκήσειε	προσδοκήσαιτον	προσδοκησαίτην	προσδοκήσαιμεν	προσδοκήσαιτε	προσδοκήσαιεν/ προσδοκήσειαν
	imperative		προσδόκησον	προσδοκησάτω	προσδοκήσατον	προσδοκησάτων		προσδοκήσατε	προσδοκησάντων
middle	indicative	προσεδοκησάμην	προσεδοκήσω	προσεδοκήσατο	προσεδοκήσασθον	προσεδοκησάσθην	προσεδοκησάμεθα	προσεδοκήσασθε	προσεδοκήσαντο
	subjunctive	προσδοκήσωμαι	προσδοκήσῃ	προσδοκήσηται	προσδοκήσησθον	προσδοκήσησθον	προσδοκησώμεθα	προσδοκήσησθε	προσδοκήσωνται
	optative	προσδοκησαίμην	προσδοκήσαιο	προσδοκήσαιτο	προσδοκήσαισθον	προσδοκησαίσθην	προσδοκησαίμεθα	προσδοκήσαισθε	προσδοκήσαιντο
	imperative		προσδόκησαι	προσδοκησάσθω	προσδοκήσασθον	προσδοκησάσθων		προσδοκήσασθε	προσδοκησάσθων
		active				middle
infinitive		προσδόκησαι				προσδοκήσασθαι
participle	m	προσδοκήσᾱς				προσδοκησάμενος
	f	προσδοκήσᾱσα				προσδοκησαμένη
	n	προσδόκησαν				προσδοκησάμενον

References

προσδοκάω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
προσδοκάω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
«προσδοκάω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
“G4328”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2025

προσδοκάω

προσδοκάω

Ancient Greek

Alternative forms

Verb

Inflection

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results