Definify.com
Definition 2024
σαρώνομαι
σαρώνομαι
Greek
Verb
σαρώνομαι • (sarónomai) (simple past σαρώθηκα, active form σαρώνω, passive)
- passive of σαρώνω (saróno)
Conjugation
σαρώνομαι
| Non-past tenses | Past tenses | |||
|---|---|---|---|---|
| Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
| 1st person | sg | σαρώνομαι | θα σαρώνομαι | σαρωνόμουν, σαρωνόμουνα |
| 2nd person | σαρώνεσαι | θα σαρώνεσαι | σαρωνόσουν, σαρωνόσουνα | |
| 3rd person | σαρώνεται | θα σαρώνεται | σαρωνόταν, σαρωνότανε | |
| 1st person | pl | σαρωνόμαστε | θα σαρωνόμαστε | σαρωνόμασταν, σαρωνόμαστε2 |
| 2nd person | σαρώνεστε, σαρωνόσαστε1 | θα σαρώνεστε, σαρωνόσαστε1 | σαρωνόσασταν, σαρωνόσαστε2 | |
| 3rd person | σαρώνονται | θα σαρώνονται | σαρώνονταν, σαρωνόντανε, σαρωνόντουσαν | |
| Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
| 1st person | sg | σαρωθώ | θα σαρωθώ | σαρώθηκα |
| 2nd person | σαρωθείς | θα σαρωθείς | σαρώθηκες | |
| 3rd person | σαρωθεί | θα σαρωθεί | σαρώθηκε | |
| 1st person | pl | σαρωθούμε | θα σαρωθούμε | σαρωθήκαμε |
| 2nd person | σαρωθείτε | θα σαρωθείτε | σαρωθήκατε | |
| 3rd person | σαρωθούν, σαρωθούνε | θα σαρωθούν, θα σαρωθούνε | σαρώθηκαν, σαρωθήκανε | |
| Imperative | Imperfective | Perfective | ||
| 2nd person | sg | —3 | σαρώσου | |
| 2nd person | pl | —3 | σαρωθείτε | |
| Perfect tenses | ||||
| Perfect | έχω σαρωθεί, έχεις σαρωθεί έχει σαρωθεί, … | |||
| Future perfect | θα έχω σαρωθεί, θα έχεις σαρωθεί, θα έχει σαρωθεί, … | |||
| Past perfect | είχα σαρωθεί, είχες σαρωθεί, είχε σαρωθεί, … | |||
| Subjunctive | ||||
| Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
| Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
| Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
| When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
| † The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existance of these forms is doubtful | ||||