Definify.com
Definition 2024
σβήνομαι
σβήνομαι
Greek
Verb
σβήνομαι • (svínomai) (simple past σβήστηκα, active form σβήνω, passive)
Conjugation
σβήνομαι
| Non-past tenses | Past tenses | |||
|---|---|---|---|---|
| Imperfective | Present | Continuous future | Imperfect | |
| 1st person | sg | σβήνομαι | θα σβήνομαι | σβηνόμουν, σβηνόμουνα |
| 2nd person | σβήνεσαι | θα σβήνεσαι | σβηνόσουν, σβηνόσουνα | |
| 3rd person | σβήνεται | θα σβήνεται | σβηνόταν, σβηνότανε | |
| 1st person | pl | σβηνόμαστε | θα σβηνόμαστε | σβηνόμασταν, σβηνόμαστε2 |
| 2nd person | σβήνεστε, σβηνόσαστε1 | θα σβήνεστε, σβηνόσαστε1 | σβηνόσασταν, σβηνόσαστε2 | |
| 3rd person | σβήνονται | θα σβήνονται | σβήνονταν, σβηνόντανε, σβηνόντουσαν | |
| Perfective | Dependent† | Simple future | Simple past (Aorist) | |
| 1st person | sg | σβηστώ | θα σβηστώ | σβήστηκα |
| 2nd person | σβηστείς | θα σβηστείς | σβήστηκες | |
| 3rd person | σβηστεί | θα σβηστεί | σβήστηκε | |
| 1st person | pl | σβηστούμε | θα σβηστούμε | σβηστήκαμε |
| 2nd person | σβηστείτε | θα σβηστείτε | σβηστήκατε | |
| 3rd person | σβηστούν, σβηστούνε | θα σβηστούν, θα σβηστούνε | σβήστηκαν, σβηστήκανε | |
| Imperative | Imperfective | Perfective | ||
| 2nd person | sg | —3 | σβήσου | |
| 2nd person | pl | —3 | σβηστείτε | |
| Perfect tenses | ||||
| Perfect | έχω σβηστεί, έχεις σβηστεί έχει σβηστεί, … | |||
| Future perfect | θα έχω σβηστεί, θα έχεις σβηστεί, θα έχει σβηστεί, … | |||
| Past perfect | είχα σβηστεί, είχες σβηστεί, είχε σβηστεί, … | |||
| Subjunctive | ||||
| Continuous | The present tense form preceded by να, ας, etc | |||
| Simple | The dependent form preceded by να, ας, etc | |||
| Past perfect | The perfect tense form preceded by να, ας, etc | |||
| When multiple forms are listed above the first will usually be the most common; additional forms may be rare and not given by all sources. | ||||
| † The dependent form is not used independently, negative and tense forms of the verb are produced when the dependent is preceded by the appropriate particle. The dependent 3rd person singular, the non-finite form, is used with the auxiliary verb έχω in the most common perfect tense forms. 1. Colloquial forms 2. Identical to present tense form 3. The existance of these forms is doubtful | ||||