Definify.com
Definition 2024
στυλίτης
στυλίτης
Ancient Greek
Noun
στῡλῑ́της • (stūlī́tēs) m (genitive στῡλῑ́του); first declension
- one standing or dwelling on a pillar, a stylite (Christian ascetic cloistered atop a pillar)
Declension
First declension of στῡλῑ́της, στῡλῑ́του
| Case / # | Singular | Dual | Plural |
|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ στῡλῑ́της | τὼ στῡλῑ́τᾱ | οἱ στῡλῖται |
| Genitive | τοῦ στῡλῑ́του | τοῖν στῡλῑ́ταιν | τῶν στῡλῑτῶν |
| Dative | τῷ στῡλῑ́τῃ | τοῖν στῡλῑ́ταιν | τοῖς στῡλῑ́ταις |
| Accusative | τὸν στῡλῑ́την | τὼ στῡλῑ́τᾱ | τοὺς στῡλῑ́τᾱς |
| Vocative | στῡλῖτᾰ | στῡλῑ́τᾱ | στῡλῖται |
Coordinate terms
- (Christian ascetic cloistered atop a pillar): στῡλῑ́τῐσσᾰ f (feminine equivalent)
Descendants
References
- στῡλίτης in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
- «στυλίτης» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette