Ancient Greek

Noun

σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχης • ‎(suntagmatárkhēs) m ‎(genitive σῠντᾰγμᾰτᾰ́ρχου); first declension

1. (military) the leader of a syntagma
   • 125 CE – 200 CE, Lucian, Bacchus 2
   • 125 CE – 200 CE, Lucian, The Mistaken Critic 18

Inflection

Derived terms

• σῠντᾰγμᾰτᾰρχέω ‎(suntagmatarkhéō)
• σῠντᾰγμᾰτᾰρχῐ́ᾱ ‎(suntagmatarkhíā)

Descendants

• Greek: συνταγματάρχης ‎(syntagmatárchis)
  • English: syntagmatarchis
• Latin: syntagmatarchēs, -a
  • English: syntagmatarch

References

• συνταγματάρχης in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• «συνταγματάρχης» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette

Greek

Etymology

From Koine Greek σύνταγμα ‎(súntagma, “body of troops”) + (-άρχης ‎(-árkhēs) < ἄρχω ‎(árkhō, “to lead”))

Noun

συνταγματάρχης • ‎(syntagmatárchis) m, f ‎(plural συνταγματάρχες)

1. (military) colonel (army rank), the NATO military rank OF-5

Declension

Related terms

• σύνταγμα n ‎(sýntagma, “regiment”)

See also

External links

• συνταγματάρχης on the Greek Wikipedia.Wikipedia ^el