Definify.com

Definition 2024

τρέχω

Ancient Greek

Alternative forms

τράχω ‎(trákhō) (Doric)

Verb

τρέχω • ‎(trékhō) future: θρέξω, δραμῶ aorist: ἔθρεξα, ἔδραμον perfect active: δεδράμηκα perfect mediopassive: δεδράμημαι

(of people) to run
1. (of things) to move quickly
to run over
1. to run a course, a heat

Inflection

The verb is often suppleted with forms from δραμεῖν ‎(drameîn), especially the future and aorist.

Present: τρέχω, τρέχομαι

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	τρέχω	τρέχεις	τρέχει	τρέχετον	τρέχετον	τρέχομεν	τρέχετε	τρέχουσῐ(ν)
	subjunctive	τρέχω	τρέχῃς	τρέχῃ	τρέχητον	τρέχητον	τρέχωμεν	τρέχητε	τρέχωσῐ(ν)
	optative	τρέχοιμῐ	τρέχοις	τρέχοι	τρέχοιτον	τρεχοίτην	τρέχοιμεν	τρέχοιτε	τρέχοιεν
	imperative		τρέχε	τρεχέτω	τρέχετον	τρεχέτων		τρέχετε	τρεχόντων
middle/ passive	indicative	τρέχομαι	τρέχει/ τρέχῃ	τρέχεται	τρέχεσθον	τρέχεσθον	τρεχόμεθᾰ	τρέχεσθε	τρέχονται
	subjunctive	τρέχωμαι	τρέχῃ	τρέχηται	τρέχησθον	τρέχησθον	τρεχώμεθᾰ	τρέχησθε	τρέχωνται
	optative	τρεχοίμην	τρέχοιο	τρέχοιτο	τρέχοισθον	τρεχοίσθην	τρεχοίμεθᾰ	τρέχοισθε	τρέχοιντο
	imperative		τρέχου	τρεχέσθω	τρέχεσθον	τρεχέσθων		τρέχεσθε	τρεχέσθων
		active				middle/passive
infinitive		τρέχειν				τρέχεσθαι
participle		τρέχων , τρέχουσᾰ , τρέχον				τρεχόμενος , τρεχομένη , τρεχόμενον

Imperfect: ἔτρεχον, ἐτρεχόμην

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔτρεχον	ἔτρεχες	ἔτρεχε	ἐτρέχετον	ἐτρεχέτην	ἐτρέχομεν	ἐτρέχετε	ἔτρεχον
middle/ passive	indicative	ἐτρεχόμην	ἐτρέχου	ἐτρέχετο	ἐτρέχεσθον	ἐτρεχέσθην	ἐτρεχόμεθᾰ	ἐτρέχεσθε	ἐτρέχοντο

Future: θρέξω, θρέξομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θρέξω	θρέξεις	θρέξει	θρέξετον	θρέξετον	θρέξομεν	θρέξετε	θρέξουσῐ(ν)
active	optative	θρέξοιμῐ	θρέξοις	θρέξοι	θρέξοιτον	θρεξοίτην	θρέξοιμεν	θρέξοιτε	θρέξοιεν
middle	indicative	θρέξομαι	θρέξει/ θρέξῃ	θρέξεται	θρέξεσθον	θρέξεσθον	θρεξόμεθᾰ	θρέξεσθε	θρέξονται
middle	optative	θρεξοίμην	θρέξοιο	θρέξοιτο	θρέξοισθον	θρεξοίσθην	θρεξοίμεθᾰ	θρέξοισθε	θρέξοιντο
		active				middle
infinitive		θρέξειν				θρέξεσθαι
participle		θρέξων , θρέξουσᾰ , θρέξον				θρεξόμενος , θρεξομένη , θρεξόμενον

Future: δραμῶ, δραμοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δραμῶ	δραμεῖς	δραμεῖ	δραμεῖτον	δραμεῖτον	δραμοῦμεν	δραμεῖτε	δραμοῦσι(ν)
active	optative	δραμοίην/ δραμοῖμι	δραμοίης/ δραμοῖς	δραμοίη/ δραμοῖ	δραμοίητον/ δραμοῖτον	δραμοιήτην/ δραμοίτην	δραμοίημεν/ δραμοῖμεν	δραμοίητε/ δραμοῖτε	δραμοίησαν/ δραμοῖεν
middle	indicative	δραμοῦμαι	δραμῇ/ δραμεῖ	δραμεῖται	δραμεῖσθον	δραμεῖσθον	δραμούμεθα	δραμεῖσθε	δραμοῦνται
middle	optative	δραμοίμην	δραμοῖο	δραμοῖτο	δραμοῖσθον	δραμοίσθην	δραμοίμεθα	δραμοῖσθε	δραμοῖντο
		active				middle
infinitive		δραμεῖν				δραμεῖσθαι
participle		δραμῶν , δραμοῦσα , δραμοῦν				δραμούμενος , δραμουμένη , δραμούμενον

Future: δραμέω, δραμέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δραμέω	δραμέεις	δραμέει	δραμέετον	δραμέετον	δραμέομεν	δραμέετε	δραμέουσι(ν)
active	optative	δραμέοιμι	δραμέοις	δραμέοι	δραμέοιτον	δραμεοίτην	δραμέοιμεν	δραμέοιτε	δραμέοιεν
middle	indicative	δραμέομαι	δραμέει/ δραμέῃ	δραμέεται	δραμέεσθον	δραμέεσθον	δραμεόμεθα	δραμέεσθε	δραμέονται
middle	optative	δραμεοίμην	δραμέοιο	δραμέοιτο	δραμέοισθον	δραμεοίσθην	δραμεοίμεθα	δραμέοισθε	δραμέοιντο
		active				middle
infinitive		δραμέειν				δραμέεσθαι
participle		δραμέων , δραμέουσα , δράμεον				δραμεόμενος , δραμεομένη , δραμεόμενον

Aorist: ἔθρεξα, ἐθρεξάμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔθρεξα	ἔθρεξας	ἔθρεξε	ἐθρέξατον	ἐθρεξάτην	ἐθρέξαμεν	ἐθρέξατε	ἔθρεξαν
	subjunctive	θρέξω	θρέξῃς	θρέξῃ	θρέξητον	θρέξητον	θρέξωμεν	θρέξητε	θρέξωσῐ(ν)
	optative	θρέξαιμῐ	θρέξαις/ θρέξειας	θρέξαι/ θρέξειε	θρέξαιτον	θρεξαίτην	θρέξαιμεν	θρέξαιτε	θρέξαιεν/ θρέξειαν
	imperative		θρέξον	θρεξάτω	θρέξατον	θρεξάτων		θρέξατε	θρεξάντων
middle	indicative	ἐθρεξάμην	ἐθρέξω	ἐθρέξατο	ἐθρέξασθον	ἐθρεξάσθην	ἐθρεξάμεθα	ἐθρέξασθε	ἐθρέξαντο
	subjunctive	θρέξωμαι	θρέξῃ	θρέξηται	θρέξησθον	θρέξησθον	θρεξώμεθα	θρέξησθε	θρέξωνται
	optative	θρεξαίμην	θρέξαιο	θρέξαιτο	θρέξαισθον	θρεξαίσθην	θρεξαίμεθα	θρέξαισθε	θρέξαιντο
	imperative		θρέξαι	θρεξάσθω	θρέξασθον	θρεξάσθων		θρέξασθε	θρεξάσθων
		active				middle
infinitive		θρέξαι				θρέξασθαι
participle	m	θρέξᾱς				θρεξάμενος
	f	θρέξᾱσα				θρεξαμένη
	n	θρέξαν				θρεξάμενον

Aorist: ἔδραμον, ἐδραμόμην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔδραμον	ἔδραμες	ἔδραμε	ἐδράμετον	ἐδραμέτην	ἐδράμομεν	ἐδράμετε	ἔδραμον
	subjunctive	δράμω	δράμῃς	δράμῃ	δράμητον	δράμητον	δράμωμεν	δράμητε	δράμωσῐ(ν)
	optative	δράμοιμῐ	δράμοις	δράμοι	δράμοιτον	δραμοίτην	δράμοιμεν	δράμοιτε	δράμοιεν
	imperative		δράμε	δραμέτω	δράμετον	δραμέτων		δράμετε	δραμόντων
middle	indicative	ἐδραμόμην	ἐδράμου	ἐδράμετο	ἐδράμεσθον	ἐδραμέσθην	ἐδραμόμεθᾰ	ἐδράμεσθε	ἐδράμοντο
	subjunctive	δράμωμαι	δράμῃ	δράμηται	δράμησθον	δράμησθον	δραμώμεθᾰ	δράμησθε	δράμωνται
	optative	δραμοίμην	δράμοιο	δράμοιτο	δράμοισθον	δραμοίσθην	δραμοίμεθᾰ	δράμοισθε	δράμοιντο
	imperative		δραμοῦ	δραμέσθω	δράμεσθον	δραμέσθων		δράμεσθε	δραμέσθων
		active				middle
infinitive		δραμεῖν				δραμέσθαι
participle	m	δραμών				δραμόμενος
	f	δραμοῦσᾰ				δραμομένη
	n	δραμόν				δραμόμενον

Perfect: δεδράμηκα, δεδράμημαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	δεδράμηκα	δεδράμηκας	δεδράμηκε	δεδραμήκατον	δεδραμήκατον	δεδραμήκαμεν	δεδραμήκατε	δεδραμήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	δεδραμηκὼς ὦ/ δεδραμήκω	δεδραμηκὼς ᾖς/ δεδραμήκῃς	δεδραμηκὼς ᾖ/ δεδραμήκῃ	δεδραμηκότε ἦτον/ δεδραμήκητον	δεδραμηκότε ἦτον/ δεδραμήκητον	δεδραμηκότες ὦμεν/ δεδραμήκωμεν	δεδραμηκότες ἦτε/ δεδραμήκητε	δεδραμηκότες ὦσῐ(ν)/ δεδραμήκωσῐ(ν)
	optative	δεδραμηκὼς εἴην/ δεδραμήκοιμῐ/ δεδραμηκοίην	δεδραμηκὼς εἴης/ δεδραμήκοις/ δεδραμηκοίης	δεδραμηκὼς εἴη/ δεδραμήκοι/ δεδραμηκοίη	δεδραμηκότε εἴητον/ δεδραμηκότε εἶτον/ δεδραμήκοιτον	δεδραμηκὀτε εἰήτην/ δεδραμηκότε εἴτην/ δεδραμηκοίτην	δεδραμηκότες εἴημεν/ δεδραμηκότες εἶμεν/ δεδραμήκοιμεν	δεδραμηκότες εἴητε/ δεδραμηκότες εἶτε/ δεδραμήκοιτε	δεδραμηκότες εἴησαν/ δεδραμηκότε εἶεν/ δεδραμήκοιεν
	imperative		δεδραμηκὼς ἴσθῐ	δεδραμηκὼς ἔστω	δεδραμηκότε ἔστον	δεδραμηκότε ἔστων		δεδραμηκότες ἔστε	δεδραμηκότες ὄντων
middle/ passive	indicative	δεδράμημαι	δεδράμησαι	δεδράμηται	δεδράμησθον	δεδράμησθον	δεδραμήμεθα	δεδράμησθε	δεδράμηνται
	subjunctive	δεδραμημένος ὦ	δεδραμημένος ᾖς	δεδραμημένος ᾖ	δεδραμημένω ἦτον	δεδραμημένω ἦτον	δεδραμημένοι ὦμεν	δεδραμημένοι ἦτε	δεδραμημένοι ὦσῐ
	optative	δεδραμημένος εἴην	δεδραμημένος εἴης	δεδραμημένος εἴη	δεδραμημένοι εἴητον/ δεδραμημένοι εἶτον	δεδραμημένω εἰήτην/ δεδραμημένω εἴτην	δεδραμημένοι εἴημεν/ δεδραμημένοι εἶμεν	δεδραμημένοι εἴητε/ δεδραμημένοι εἶτε	δεδραμημένοι εἴησαν/ δεδραμημένοι εἶεν
	imperative		δεδράμησο	δεδραμήσθω	δεδράμησθον	δεδραμήσθων		δεδράμησθε	δεδραμήσθων
		active				middle/passive
infinitive		δεδραμηκέναι				δεδραμήσθαι
participle		δεδραμηκώς , δεδραμηκυῖα , δεδραμηκός				δεδραμημένος , δεδραμημένη , δεδραμημένον

Related terms

δρόμος ‎(drómos) (related to the suppletive aorist root)

References

τρέχω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
τρέχω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
τρέχω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«τρέχω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
«τρέχω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
τρέχω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G5143”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979
Beekes, Robert S. P. (2010) Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill

Greek

Etymology

From Ancient Greek τρέχω ‎(trékhō), from Proto-Indo-European *dʰregʰ- ‎(“to run”).

Verb

τρέχω • ‎(trécho) ‎(simple past έτρεξα, passive form —)

run, move quickly, sprint
Έτρεξα για να προλάβω το τρένο.‎ ― Étrexa gia na prolávo to tréno. ― I ran to catch the train.
flee, run away
flow, flow from, run

Τρέχει η μύτη μου.‎ ― Tréchei i mýti mou. ― My nose runs.

Το ποτάμι τρέχει‎ ― To potámi tréchei ― The river flows.
run, execute (a computer or computer program)
Θα μπορούμε να τρέχουμε προγράμματα Windows.‎

Tha boroúme na tréchoume prográmmata Windows.

We shall be able to run Windows programs.

Conjugation

τρέχω

	Present →	Imperfect →	Continuous future →	Continuous subjunctive →	Imperative →
1s	τρέχω	έτρεχα	θα τρέχω	να τρέχω
2s	τρέχεις	έτρεχες	θα τρέχεις	να τρέχεις	τρέχε
3s	τρέχει	έτρεχε	θα τρέχει	να τρέχει

1p	τρέχουμε, τρέχομε	τρέχαμε	θα τρέχουμε, τρέχομε	να τρέχουμε, τρέχομε
2p	τρέχετε	τρέχατε	θα τρέχετε	να τρέχετε	τρέχετε
3p	τρέχουν, τρέχουνε	έτρεχαν, τρέχαν, τρέχανε	θα τρέχουν, τρέχουνε	να τρέχουν, τρέχουνε

	Dependent ^†	Simple past →	Simple future →	Simple subjunctive →	Imperative →
1s	τρέξω	έτρεξα	θα τρέξω	να τρέξω
2s	τρέξεις	έτρεξες	θα τρέξεις	να τρέξεις	τρέξε
3s	τρέξει	έτρεξε	θα τρέξει	να τρέξει

1p	τρέξουμε, τρέξομε	τρέξαμε	θα τρέξουμε, τρέξομε	να τρέξουμε, τρέξομε
2p	τρέξετε	τρέξατε	θα τρέξετε	να τρέξετε	τρέξτε, τρέξετε
3p	τρέξουν, τρέξουνε	έτρεξαν, τρέξαν, τρέξανε	θα τρέξουν, τρέξουνε	να τρέξουν, τρέξουνε

	Perfect →	Pluperfect →	Future perfect →	Subjunctive →
1s	έχω τρέξει	είχα τρέξει	θα έχω τρέξει	να έχω τρέξει
2s	έχεις τρέξει	είχες τρέξει	θα έχεις τρέξει	να έχεις τρέξει
3s	έχει τρέξει	είχε τρέξει	θα έχει τρέξει	να έχει τρέξει

1p	έχουμε τρέξει	είχαμε τρέξει	θα έχουμε τρέξει	να έχουμε τρέξει
2p	έχετε τρέξει	είχατε τρέξει	θα έχετε τρέξει	να έχετε τρέξει
3p	έχουν τρέξει	είχαν τρέξει	θα έχουν τρέξει	να έχουν τρέξει

	Participle:	τρέχοντας	Non-finite ^‡	τρέξει	31, 1h

	This table is templatised, some forms shown may be rare or non-existant. Multiple forms are usually shown in order of reducing frequency. † The dependent is not used alone, it is used to form future simple, perfective subjunctive and other forms. ‡ The non-finite or aorist infinitive form is the same as the 3rd person singular dependent form, used with the auxiliary verb έχω ‎(écho) it produces perfect tense forms.

Definify.com

Definition 2024

τρέχω

τρέχω

Ancient Greek

Alternative forms

Verb

Inflection

Related terms

References

Greek

Etymology

Verb

Conjugation

Etymology

Pronunciation

Similar Results