Definify.com

Definition 2025

φιλέω

Ancient Greek

Alternative forms

φίλημμι ‎(phílēmmi) (Aeolic)
φίλειμι ‎(phíleimi) (Boeotian)

Verb

φιλέω • ‎(philéō) future: φιλήσω aorist: ἐφίλησα perfect active: πεφίληκα perfect mediopassive: πεφίλημαι aorist passive: ἐφιλήθην

I love, like, regard highly
- Εἰ μὲ φιλοῦντα φιλεῖς, διπλὴ χάρις· εἰ δὲ μὲ μισεῖς τόσσον μισοίης, ὁσσον ἐγὼ σὲ φιλῶ. (Anthologie grecque, éditions Didot, t. III, p. 149)
I treat kindly, welcome
(post-Homeric) I show signs of affection, kiss
(post-Homeric) I enjoy

Inflection

Present: φιλῶ, φιλοῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φιλῶ	φιλεῖς	φιλεῖ	φιλεῖτον	φιλεῖτον	φιλοῦμεν	φιλεῖτε	φιλοῦσῐ(ν)
	subjunctive	φιλῶ	φιλῇς	φιλῇ	φιλῆτον	φιλῆτον	φιλῶμεν	φιλῆτε	φιλῶσῐ(ν)
	optative	φιλοίην/ φιλοῖμῐ	φιλοίης/ φιλοῖς	φιλοίη/ φιλοῖ	φιλοίητον/ φιλοῖτον	φιλοιήτην/ φιλοίτην	φιλοίημεν/ φιλοῖμεν	φιλοίητε/ φιλοῖτε	φιλοίησᾰν/ φιλοῖεν
	imperative		φίλει	φιλείτω	φιλεῖτον	φιλείτων		φιλεῖτε	φιλούντων
middle/ passive	indicative	φιλοῦμαι	φιλῇ/ φιλεῖ	φιλεῖται	φιλεῖσθον	φιλεῖσθον	φιλούμεθᾰ	φιλεῖσθε	φιλοῦνται
	subjunctive	φιλῶμαι	φιλῇ	φιλῆται	φιλῆσθον	φιλῆσθον	φιλώμεθᾰ	φιλῆσθε	φιλῶνται
	optative	φιλοίμην	φιλοῖο	φιλοῖτο	φιλοῖσθον	φιλοίσθην	φιλοίμεθᾰ	φιλοῖσθε	φιλοῖντο
	imperative		φιλοῦ	φιλείσθω	φιλεῖσθον	φιλείσθων		φιλεῖσθε	φιλείσθων
		active				middle/passive
infinitive		φιλεῖν				φιλεῖσθαι
participle		φιλῶν , φιλοῦσᾰ , φιλοῦν				φιλούμενος , φιλουμένη , φιλούμενον

Present: φιλέω, φιλέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
present		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φιλέω	φιλέεις	φιλέει	φιλέετον	φιλέετον	φιλέομεν	φιλέετε	φιλέουσῐ(ν)
	subjunctive	φιλέω	φιλέῃς	φιλέῃ	φιλέητον	φιλέητον	φιλέωμεν	φιλέητε	φιλέωσῐ(ν)
	optative	φιλέοιμῐ	φιλέοις	φιλέοι	φιλέοιτον	φιλεοίτην	φιλέοιμεν	φιλέοιτε	φιλέοιεν
	imperative		φίλεε	φιλεέτω	φιλεετον	φιλεέτων		φιλεετε	φιλεόντων
middle/ passive	indicative	φιλέομαι	φιλέει/ φιλέῃ	φιλέεται	φιλέεσθον	φιλέεσθον	φιλεόμεθᾰ	φιλέεσθε	φιλέονται
	subjunctive	φιλέωμαι	φιλέῃ	φιλέηται	φιλέησθον	φιλέησθον	φιλεώμεθᾰ	φιλέησθε	φιλέωνται
	optative	φιλεοίμην	φιλέοιο	φιλέοιτο	φιλέοισθον	φιλεοίσθην	φιλεοίμεθᾰ	φιλέοισθε	φιλέοιντο
	imperative		φιλέου	φιλεέσθω	φιλέεσθον	φιλεέσθων		φιλέεσθε	φιλεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		φιλέειν				φιλέεσθαι
participle		φιλέων , φιλέουσᾰ , φίλεον				φιλεόμενος , φιλεομένη , φιλεόμενον

Imperfect: ἐφίλουν, ἐφιλούμην (Contracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφίλουν	ἐφίλεις	ἐφίλει	ἐφιλεῖτον	ἐφιλείτην	ἐφιλοῦμεν	ἐφιλεῖτε	ἐφίλουν
middle/ passive	indicative	ἐφιλούμην	ἐφιλοῦ	ἐφιλεῖτο	ἐφιλεῖσθον	ἐφιλείσθην	ἐφιλούμεθᾰ	ἐφιλεῖσθε	ἐφιλοῦντο

Imperfect: ἐφίλεον, ἐφιλεόμην (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
imperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφίλεον	ἐφίλεες	ἐφίλεε	ἐφιλέετον	ἐφιλεέτην	ἐφιλέομεν	ἐφιλέετε	ἐφίλεον
middle/ passive	indicative	ἐφιλεόμην	ἐφιλέου	ἐφιλέετο	ἐφιλέεσθον	ἐφιλεέσθην	ἐφιλεόμεθᾰ	ἐφιλέεσθε	ἐφιλέοντο

Future: φιλήσω, φιλήσομαι, φιληθήσομαι

number		singular			dual		plural
future		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	φιλήσω	φιλήσεις	φιλήσει	φιλήσετον	φιλήσετον	φιλήσομεν	φιλήσετε	φιλήσουσῐ(ν)
active	optative	φιλήσοιμῐ	φιλήσοις	φιλήσοι	φιλήσοιτον	φιλησοίτην	φιλήσοιμεν	φιλήσοιτε	φιλήσοιεν
middle	indicative	φιλήσομαι	φιλήσει/ φιλήσῃ	φιλήσεται	φιλήσεσθον	φιλήσεσθον	φιλησόμεθᾰ	φιλήσεσθε	φιλήσονται
middle	optative	φιλησοίμην	φιλήσοιο	φιλήσοιτο	φιλήσοισθον	φιλησοίσθην	φιλησοίμεθᾰ	φιλήσοισθε	φιλήσοιντο
passive	indicative	φιληθήσομαι	φιληθήσει/ φιληθήσῃ	φιληθήσεται	φιληθήσεσθον	φιληθήσεσθον	φιληθησόμεθᾰ	φιληθήσεσθε	φιληθήσονται
passive	optative	φιληθησοίμην	φιληθήσοιο	φιληθήσοιτο	φιληθήσοισθον	φιληθησοίσθην	φιληθησοίμεθᾰ	φιληθήσοισθε	φιληθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		φιλήσειν			φιλήσεσθαι		φιληθήσεσθαι
participle		φιλήσων , φιλήσουσᾰ , φιλῆσον			φιλησόμενος , φιλησομένη , φιλησόμενον		φιληθησόμενος , φιληθησομένη , φιληθησόμενον

Aorist: ἐφίλησα, ἐφιλησάμην, ἐφιλήθην

number		singular			dual		plural
aorist		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐφίλησα	ἐφίλησας	ἐφίλησε	ἐφιλήσατον	ἐφιλησάτην	ἐφιλήσαμεν	ἐφιλήσατε	ἐφίλησαν
	subjunctive	φιλήσω	φιλήσῃς	φιλήσῃ	φιλήσητον	φιλήσητον	φιλήσωμεν	φιλήσητε	φιλήσωσῐ(ν)
	optative	φιλήσαιμῐ	φιλήσαις/ φιλήσειας	φιλήσαι/ φιλήσειε	φιλήσαιτον	φιλησαίτην	φιλήσαιμεν	φιλήσαιτε	φιλήσαιεν/ φιλήσειαν
	imperative		φίλησον	φιλησάτω	φιλήσατον	φιλησάτων		φιλήσατε	φιλησάντων
middle	indicative	ἐφιλησάμην	ἐφιλήσω	ἐφιλήσατο	ἐφιλήσασθον	ἐφιλησάσθην	ἐφιλησάμεθα	ἐφιλήσασθε	ἐφιλήσαντο
	subjunctive	φιλήσωμαι	φιλήσῃ	φιλήσηται	φιλήσησθον	φιλήσησθον	φιλησώμεθα	φιλήσησθε	φιλήσωνται
	optative	φιλησαίμην	φιλήσαιο	φιλήσαιτο	φιλήσαισθον	φιλησαίσθην	φιλησαίμεθα	φιλήσαισθε	φιλήσαιντο
	imperative		φίλησαι	φιλησάσθω	φιλήσασθον	φιλησάσθων		φιλήσασθε	φιλησάσθων
passive	indicative	ἐφιλήθην	ἐφιλήθης	ἐφιλήθη	ἐφιλήθητον	ἐφιληθήτην	ἐφιλήθημεν	ἐφιλήθητε	ἐφιλήθησαν
	subjunctive	φιληθῶ	φιληθῇς	φιληθῇ	φιληθῆτον	φιληθῆτον	φιληθῶμεν	φιληθῆτε	φιληθῶσῐ(ν)
	optative	φιληθείην	φιληθείης	φιληθείη	φιληθεῖτον/ φιληθείητον	φιληθείτην/ φιληθειήτην	φιληθεῖμεν/ φιληθείημεν	φιληθεῖτε/ φιληθείητε	φιληθεῖεν/ φιληθείησαν
	imperative		φιλήθητι	φιληθήτω	φιλήθητον	φιληθήτων		φιλήθητε	φιληθέντων
		active			middle		passive
infinitive		φίλησαι			φιλήσασθαι		φιληθῆναι
participle	m	φιλήσᾱς			φιλησάμενος		φιληθείς
	f	φιλήσᾱσα			φιλησαμένη		φιληθεῖσα
	n	φίλησαν			φιλησάμενον		φιληθέν

Perfect: πεφίληκα, πεφίλημαι

number		singular			dual		plural
perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	πεφίληκα	πεφίληκας	πεφίληκε	πεφιλήκατον	πεφιλήκατον	πεφιλήκαμεν	πεφιλήκατε	πεφιλήκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	πεφιληκὼς ὦ/ πεφιλήκω	πεφιληκὼς ᾖς/ πεφιλήκῃς	πεφιληκὼς ᾖ/ πεφιλήκῃ	πεφιληκότε ἦτον/ πεφιλήκητον	πεφιληκότε ἦτον/ πεφιλήκητον	πεφιληκότες ὦμεν/ πεφιλήκωμεν	πεφιληκότες ἦτε/ πεφιλήκητε	πεφιληκότες ὦσῐ(ν)/ πεφιλήκωσῐ(ν)
	optative	πεφιληκὼς εἴην/ πεφιλήκοιμῐ/ πεφιληκοίην	πεφιληκὼς εἴης/ πεφιλήκοις/ πεφιληκοίης	πεφιληκὼς εἴη/ πεφιλήκοι/ πεφιληκοίη	πεφιληκότε εἴητον/ πεφιληκότε εἶτον/ πεφιλήκοιτον	πεφιληκὀτε εἰήτην/ πεφιληκότε εἴτην/ πεφιληκοίτην	πεφιληκότες εἴημεν/ πεφιληκότες εἶμεν/ πεφιλήκοιμεν	πεφιληκότες εἴητε/ πεφιληκότες εἶτε/ πεφιλήκοιτε	πεφιληκότες εἴησαν/ πεφιληκότε εἶεν/ πεφιλήκοιεν
	imperative		πεφιληκὼς ἴσθῐ	πεφιληκὼς ἔστω	πεφιληκότε ἔστον	πεφιληκότε ἔστων		πεφιληκότες ἔστε	πεφιληκότες ὄντων
middle/ passive	indicative	πεφίλημαι	πεφίλησαι	πεφίληται	πεφίλησθον	πεφίλησθον	πεφιλήμεθα	πεφίλησθε	πεφίληνται
	subjunctive	πεφιλημένος ὦ	πεφιλημένος ᾖς	πεφιλημένος ᾖ	πεφιλημένω ἦτον	πεφιλημένω ἦτον	πεφιλημένοι ὦμεν	πεφιλημένοι ἦτε	πεφιλημένοι ὦσῐ
	optative	πεφιλημένος εἴην	πεφιλημένος εἴης	πεφιλημένος εἴη	πεφιλημένοι εἴητον/ πεφιλημένοι εἶτον	πεφιλημένω εἰήτην/ πεφιλημένω εἴτην	πεφιλημένοι εἴημεν/ πεφιλημένοι εἶμεν	πεφιλημένοι εἴητε/ πεφιλημένοι εἶτε	πεφιλημένοι εἴησαν/ πεφιλημένοι εἶεν
	imperative		πεφίλησο	πεφιλήσθω	πεφίλησθον	πεφιλήσθων		πεφίλησθε	πεφιλήσθων
		active				middle/passive
infinitive		πεφιληκέναι				πεφιλήσθαι
participle		πεφιληκώς , πεφιληκυῖα , πεφιληκός				πεφιλημένος , πεφιλημένη , πεφιλημένον

Pluperfect: ἐπεφιλήκειν/ἐπεφιλήκη

number		singular			dual		plural
pluperfect		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐπεφιλήκειν/ ἐπεφιλήκη	ἐπεφιλήκεις/ ἐπεφιλήκης	ἐπεφιλήκει(ν)	ἐπεφιλήκετον	ἐπεφιληκέτην	ἐπεφιλήκεμεν	ἐπεφιλήκετε	ἐπεφιλήκεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐπεφιλήμην	ἐπεφίλησο	ἐπεφίλητο	ἐπεφίλησθον	ἐπεφιλήσθην	ἐπεφιλήμεθᾰ	ἐπεφίλησθε	ἐπεφίληντο

Future perfect: πεφιλήσομαι

future perfect		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	πεφιλήσομαι	πεφιλήσει/ πεφιλήσῃ	πεφιλήσεται	πεφιλήσεσθον	πεφιλήσεσθον	πεφιλησόμεθᾰ	πεφιλήσεσθε	πεφιλήσονται
middle/ passive	optative	πεφιλησοίμην	πεφιλήσοιο	πεφιλήσοιτο	πεφιλήσοισθον	πεφιλησοίσθην	πεφιλησοίμεθᾰ	πεφιλήσοισθε	πεφιλήσοιντο
		infinitive				participle
		πεφιλήσεσθαι				πεφιλησόμενος , πεφιλησομένη , πεφιλησόμενον

References

φιλέω in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
φιλέω in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
φιλέω in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
«φιλέω» in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Bauer, Walter et al. (2001) A Greek-English Lexicon of the New Testament and Other Early Christian Literature, Third edition, Chicago: University of Chicago Press
«φιλέω» in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
φιλέω in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
“G5368”, in Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible, 1979

Definify.com

Definition 2025

φιλέω

φιλέω

Ancient Greek

Alternative forms

Verb

Inflection

References

Etymology

Pronunciation

Similar Results