Bashkir

Noun

заман • ‎(zaman)

1. period of time in history; epoch, era

   Заман башҡа, заң башҡа.‎

   Zaman bašqa, zañ bašqa.

   Different time, different laws. (=Laws change as time goes).

   Мәжит Ғафури «Януарҙарға килгән үләт» исемле мәҫәлендә Лафонтен заманынан билдәле сюжетҡа мөрәжәғәт итә.‎

   Mäžit Ğafuri «Yanuarðarğa kilgän ülät» isemle mäθälendä Lafonten zamanïnan bildäle syužetqa möräžäğät itä.

   Majit Gafuri in his fable titled "The pestilence has come to animals" turns to a plot known from the time of (Jean de) La Fontaine.

2. modern time, the current period in history

   Ҡатын-ҡыҙҙар өсөн машина йөрөтә белеү — заман талабы.‎

   Qatïn-qïððar ösön mašina yörötä belew — zaman talabï.

   For women to be able to drive a car is the the modern time's necessity (=part of modern life).

3. (grammar) tense

   Үткән заман.‎

   Ütkän zaman.

   Past tense.

   Хәҙерге заман.‎

   Xäðerge zaman.

   Present tense.

   Ҡылымдарҙы киләсәк заманға ҡуйығыҙ.‎

   Qïlïmdarðï kiläsäk zamanğa quyïğïð.

   Put the verbs in the future tense.

Declension

Derived terms

• үткән заман ‎(ütkän zaman)
• хәҙерге заман ‎(xäðerge zaman)
• киләсәк заман ‎(kiläsäk zaman)

Serbo-Croatian

Etymology 1

From Ottoman Turkish زمان ‎(zaman), from Persian زمان ‎(zamân).

Pronunciation

• IPA^(key): /zǎmaːn/
• Hyphenation: за‧ман

Noun

за̀ма̄н m ‎(Latin spelling zàmān)

1. time
2. epoch
3. era

Declension

Etymology 2

From Proto-Slavic *za vъ manъ; compare за, у, ма́на.

Pronunciation

• IPA^(key): /zâmaːn/
• Hyphenation: за‧ман

Adverb

за̏ма̄н ‎(Latin spelling zȁmān)

1. in vain
2. freely, gratis, for nothing

Tatar

Etymology

From Persian زمان ‎(zamân).

Noun

заман • ‎(zaman)

1. time
2. epoch
3. era