Definify.com
Definition 2025
картавить
картавить
Russian
Verb
карта́вить • (kartávitʹ) impf
- to burr, to mispronounce some sounds, especially [r] and, less commonly [l]
Conjugation
Conjugation of карта́вить (class 4a imperfective intransitive)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | карта́вить kartávitʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | карта́вящий kartávjaščij |
карта́вивший kartávivšij |
| passive | — | — |
| adverbial | карта́вя kartávja |
карта́вив kartáviv, карта́вивши kartávivši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | карта́влю kartávlju |
бу́ду карта́вить búdu kartávitʹ |
| 2nd singular (ты) | карта́вишь kartávišʹ |
бу́дешь карта́вить búdešʹ kartávitʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | карта́вит kartávit |
бу́дет карта́вить búdet kartávitʹ |
| 1st plural (мы) | карта́вим kartávim |
бу́дем карта́вить búdem kartávitʹ |
| 2nd plural (вы) | карта́вите kartávite |
бу́дете карта́вить búdete kartávitʹ |
| 3rd plural (они́) | карта́вят kartávjat |
бу́дут карта́вить búdut kartávitʹ |
| imperative | singular | plural |
| карта́вь kartávʹ |
карта́вьте kartávʹte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | карта́вил kartávil |
карта́вили kartávili |
| feminine (я/ты/она́) | карта́вила kartávila |
|
| neuter (оно́) | карта́вило kartávilo |
|