Definify.com
Definition 2025
кольнуть
кольнуть
Russian
Verb
кольну́ть • (kolʹnútʹ) pf (imperfective коло́ть)
Conjugation
Conjugation of кольну́ть (class 3b perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | кольну́ть kolʹnútʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | кольну́вший kolʹnúvšij |
| passive | — | — |
| adverbial | — | кольну́в kolʹnúv, кольну́вши kolʹnúvši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | кольну́ kolʹnú |
| 2nd singular (ты) | — | кольнёшь kolʹnjóšʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | кольнёт kolʹnjót |
| 1st plural (мы) | — | кольнём kolʹnjóm |
| 2nd plural (вы) | — | кольнёте kolʹnjóte |
| 3rd plural (они́) | — | кольну́т kolʹnút |
| imperative | singular | plural |
| кольни́ kolʹní |
кольни́те kolʹníte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | кольну́л kolʹnúl |
кольну́ли kolʹnúli |
| feminine (я/ты/она́) | кольну́ла kolʹnúla |
|
| neuter (оно́) | кольну́ло kolʹnúlo |
|