Definify.com
Definition 2025
обременить
обременить
Russian
Verb
обремени́ть • (obremenítʹ) pf (imperfective обременя́ть)
Conjugation
Conjugation of обремени́ть (class 4b perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive |  обремени́ть obremenítʹ  | 
|
| participles | present tense | past tense | 
| active | — |  обремени́вший obremenívšij  | 
| passive | — |  обременённый obremenjónnyj  | 
| adverbial | — |  обремени́в obremenív, обремени́вши obremenívši  | 
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — |  обременю́ obremenjú  | 
| 2nd singular (ты) | — |  обремени́шь obremeníšʹ  | 
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — |  обремени́т obremenít  | 
| 1st plural (мы) | — |  обремени́м obremením  | 
| 2nd plural (вы) | — |  обремени́те obremeníte  | 
| 3rd plural (они́) | — |  обременя́т obremenját  | 
| imperative | singular | plural | 
|  обремени́ obremení  | 
 обремени́те obremeníte  | 
|
| past tense | singular |  plural (мы/вы/они́)  | 
| masculine (я/ты/он) |  обремени́л obremeníl  | 
 обремени́ли obremeníli  | 
| feminine (я/ты/она́) |  обремени́ла obremeníla  | 
|
| neuter (оно́) |  обремени́ло obremenílo  | 
|
Derived terms
- обремени́тельный (obremenítelʹnyj)
 
Related terms
- бре́мя (brémja)