Definify.com
Definition 2025
пригонять
пригонять
Russian
Verb
пригоня́ть • (prigonjátʹ) impf (perfective пригна́ть)
Conjugation
Conjugation of пригоня́ть (class 1a imperfective transitive)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | пригоня́ть prigonjátʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | пригоня́ющий prigonjájuščij |
пригоня́вший prigonjávšij |
| passive | пригоня́емый prigonjájemyj |
— |
| adverbial | пригоня́я prigonjája |
пригоня́в prigonjáv, пригоня́вши prigonjávši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | пригоня́ю prigonjáju |
бу́ду пригоня́ть búdu prigonjátʹ |
| 2nd singular (ты) | пригоня́ешь prigonjáješʹ |
бу́дешь пригоня́ть búdešʹ prigonjátʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | пригоня́ет prigonjájet |
бу́дет пригоня́ть búdet prigonjátʹ |
| 1st plural (мы) | пригоня́ем prigonjájem |
бу́дем пригоня́ть búdem prigonjátʹ |
| 2nd plural (вы) | пригоня́ете prigonjájete |
бу́дете пригоня́ть búdete prigonjátʹ |
| 3rd plural (они́) | пригоня́ют prigonjájut |
бу́дут пригоня́ть búdut prigonjátʹ |
| imperative | singular | plural |
| пригоня́й prigonjáj |
пригоня́йте prigonjájte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | пригоня́л prigonjál |
пригоня́ли prigonjáli |
| feminine (я/ты/она́) | пригоня́ла prigonjála |
|
| neuter (оно́) | пригоня́ло prigonjálo |
|
Related terms
- гнать (gnatʹ)