Definify.com
Definition 2025
приколоться
приколоться
Russian
Verb
приколо́ться • (prikolótʹsja) pf (imperfective прика́лываться)
- (colloquial) to joke around; to tease; to pull someone's leg
- passive of приколо́ть (prikolótʹ)
Conjugation
Conjugation of приколо́ться (class 10c perfective reflexive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | приколо́ться prikolótʹsja |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | приколо́вшийся prikolóvšijsja |
| passive | — | — |
| adverbial | — | приколо́вшись prikolóvšisʹ |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | приколю́сь prikoljúsʹ |
| 2nd singular (ты) | — | прико́лешься prikólešʹsja |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | прико́лется prikóletsja |
| 1st plural (мы) | — | прико́лемся prikólemsja |
| 2nd plural (вы) | — | прико́летесь prikóletesʹ |
| 3rd plural (они́) | — | прико́лются prikóljutsja |
| imperative | singular | plural |
| приколи́сь prikolísʹ |
приколи́тесь prikolítesʹ |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | приколо́лся prikolólsja |
приколо́лись prikolólisʹ |
| feminine (я/ты/она́) | приколо́лась prikolólasʹ |
|
| neuter (оно́) | приколо́лось prikolólosʹ |
|
See also
- прико́л (prikól)
- прико́льный (prikólʹnyj)