Definify.com
Definition 2025
приручать
приручать
Russian
Verb
прируча́ть • (priručátʹ) impf (perfective приручи́ть)
- to tame
Conjugation
Conjugation of прируча́ть (class 1a imperfective transitive)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | прируча́ть priručátʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | прируча́ющий priručájuščij |
прируча́вший priručávšij |
| passive | прируча́емый priručájemyj |
— |
| adverbial | прируча́я priručája |
прируча́в priručáv, прируча́вши priručávši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | прируча́ю priručáju |
бу́ду прируча́ть búdu priručátʹ |
| 2nd singular (ты) | прируча́ешь priručáješʹ |
бу́дешь прируча́ть búdešʹ priručátʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | прируча́ет priručájet |
бу́дет прируча́ть búdet priručátʹ |
| 1st plural (мы) | прируча́ем priručájem |
бу́дем прируча́ть búdem priručátʹ |
| 2nd plural (вы) | прируча́ете priručájete |
бу́дете прируча́ть búdete priručátʹ |
| 3rd plural (они́) | прируча́ют priručájut |
бу́дут прируча́ть búdut priručátʹ |
| imperative | singular | plural |
| прируча́й priručáj |
прируча́йте priručájte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | прируча́л priručál |
прируча́ли priručáli |
| feminine (я/ты/она́) | прируча́ла priručála |
|
| neuter (оно́) | прируча́ло priručálo |
|
Related terms
- прируче́ние (priručénije)