Definify.com
Definition 2025
срубить
срубить
Russian
Verb
сруби́ть • (srubítʹ) pf (imperfective сруба́ть)
Conjugation
Conjugation of сруби́ть (class 4c perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | сруби́ть srubítʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | сруби́вший srubívšij |
| passive | — | сру́бленный srúblennyj |
| adverbial | — | сруби́в srubív, сруби́вши srubívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | срублю́ srubljú |
| 2nd singular (ты) | — | сру́бишь srúbišʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | сру́бит srúbit |
| 1st plural (мы) | — | сру́бим srúbim |
| 2nd plural (вы) | — | сру́бите srúbite |
| 3rd plural (они́) | — | сру́бят srúbjat |
| imperative | singular | plural |
| сруби́ srubí |
сруби́те srubíte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | сруби́л srubíl |
сруби́ли srubíli |
| feminine (я/ты/она́) | сруби́ла srubíla |
|
| neuter (оно́) | сруби́ло srubílo |
|