Definify.com
Definition 2025
таращить
таращить
Russian
Verb
тара́щить • (taráščitʹ) impf (perfective вы́таращить)
Conjugation
Conjugation of тара́щить (class 4a[③] imperfective transitive)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | тара́щить taráščitʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | тара́щащий taráščaščij |
тара́щивший taráščivšij |
| passive | тара́щимый taráščimyj |
тара́щенный taráščennyj |
| adverbial | тара́ща tarášča |
тара́щив taráščiv, тара́щивши taráščivši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | тара́щу tarášču |
бу́ду тара́щить búdu taráščitʹ |
| 2nd singular (ты) | тара́щишь taráščišʹ |
бу́дешь тара́щить búdešʹ taráščitʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | тара́щит taráščit |
бу́дет тара́щить búdet taráščitʹ |
| 1st plural (мы) | тара́щим taráščim |
бу́дем тара́щить búdem taráščitʹ |
| 2nd plural (вы) | тара́щите taráščite |
бу́дете тара́щить búdete taráščitʹ |
| 3rd plural (они́) | тара́щат taráščat |
бу́дут тара́щить búdut taráščitʹ |
| imperative | singular | plural |
| тара́щи tarášči, тара́щь taráščʹ |
тара́щьте taráščʹte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | тара́щил taráščil |
тара́щили taráščili |
| feminine (я/ты/она́) | тара́щила taráščila |
|
| neuter (оно́) | тара́щило taráščilo |
|
Derived terms
|
imperfective
|
perfective
|