Definify.com
Definition 2025
учинить
учинить
Russian
Verb
учини́ть • (učinítʹ) pf (imperfective чини́ть or учиня́ть)
- (colloquial) to make, commit
- учинить скандал ― učinitʹ skandal ― to kick up a row
- учинить пакость кому-л ― učinitʹ pakostʹ komu-l ― to play a dirty/mean trick on smb
- учинить расправу ― učinitʹ raspravu ― inflict reprisals
Conjugation
Conjugation of учини́ть (class 4b perfective transitive)
| perfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | учини́ть učinítʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | — | учини́вший učinívšij |
| passive | — | учинённый učinjónnyj |
| adverbial | — | учини́в učinív, учини́вши učinívši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | — | учиню́ učinjú |
| 2nd singular (ты) | — | учини́шь učiníšʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | — | учини́т učinít |
| 1st plural (мы) | — | учини́м učiním |
| 2nd plural (вы) | — | учини́те učiníte |
| 3rd plural (они́) | — | учиня́т učinját |
| imperative | singular | plural |
| учини́ učiní |
учини́те učiníte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | учини́л učiníl |
учини́ли učiníli |
| feminine (я/ты/она́) | учини́ла učiníla |
|
| neuter (оно́) | учини́ло učinílo |
|