Definify.com
Definition 2025
шепелявить
шепелявить
Russian
Verb
шепеля́вить • (šepeljávitʹ) impf
- to lisp, e.g. to mispronounce sibilants [s] and [z]
Conjugation
Conjugation of шепеля́вить (class 4a imperfective intransitive)
| imperfective aspect | ||
|---|---|---|
| infinitive | шепеля́вить šepeljávitʹ |
|
| participles | present tense | past tense |
| active | шепеля́вящий šepeljávjaščij |
шепеля́вивший šepeljávivšij |
| passive | — | — |
| adverbial | шепеля́вя šepeljávja |
шепеля́вив šepeljáviv, шепеля́вивши šepeljávivši |
| present tense | future tense | |
| 1st singular (я) | шепеля́влю šepeljávlju |
бу́ду шепеля́вить búdu šepeljávitʹ |
| 2nd singular (ты) | шепеля́вишь šepeljávišʹ |
бу́дешь шепеля́вить búdešʹ šepeljávitʹ |
| 3rd singular (он/она́/оно́) | шепеля́вит šepeljávit |
бу́дет шепеля́вить búdet šepeljávitʹ |
| 1st plural (мы) | шепеля́вим šepeljávim |
бу́дем шепеля́вить búdem šepeljávitʹ |
| 2nd plural (вы) | шепеля́вите šepeljávite |
бу́дете шепеля́вить búdete šepeljávitʹ |
| 3rd plural (они́) | шепеля́вят šepeljávjat |
бу́дут шепеля́вить búdut šepeljávitʹ |
| imperative | singular | plural |
| шепеля́вь šepeljávʹ |
шепеля́вьте šepeljávʹte |
|
| past tense | singular | plural (мы/вы/они́) |
| masculine (я/ты/он) | шепеля́вил šepeljávil |
шепеля́вили šepeljávili |
| feminine (я/ты/она́) | шепеля́вила šepeljávila |
|
| neuter (оно́) | шепеля́вило šepeljávilo |
|