Definify.com
Definition 2024
անմիտ
անմիտ
Armenian
Adjective
անմիտ • (anmit) (superlative ամենաանմիտ)
- mindless, brainless, empty
- foolish, stupid
- unthinking, thoughtless, vacuous
- pointless, senseless, futile
- irrational, unreasonable, unintelligent
Declension
nominalized, i-type (Eastern Armenian)
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| nominative | անմիտ (anmit) | անմիտներ (anmitner) | ||
| dative | անմիտի (anmiti) | անմիտների (anmitneri) | ||
| ablative | անմիտից (anmiticʿ) | անմիտներից (anmitnericʿ) | ||
| instrumental | անմիտով (anmitov) | անմիտներով (anmitnerov) | ||
| locative | անմիտում (anmitum) | անմիտներում (anmitnerum) | ||
| definite forms | ||||
| nominative | անմիտը/անմիտն (anmitə/anmitn) | անմիտները/անմիտներն (anmitnerə/anmitnern) | ||
| dative | անմիտին (anmitin) | անմիտներին (anmitnerin) | ||
| 1st person possessive forms (my) | ||||
| nominative | անմիտս (anmits) | անմիտներս (anmitners) | ||
| dative | անմիտիս (anmitis) | անմիտներիս (anmitneris) | ||
| ablative | անմիտիցս (anmiticʿs) | անմիտներիցս (anmitnericʿs) | ||
| instrumental | անմիտովս (anmitovs) | անմիտներովս (anmitnerovs) | ||
| locative | անմիտումս (anmitums) | անմիտներումս (anmitnerums) | ||
| 2nd person possessive forms (your) | ||||
| nominative | անմիտդ (anmitd) | անմիտներդ (anmitnerd) | ||
| dative | անմիտիդ (anmitid) | անմիտներիդ (anmitnerid) | ||
| ablative | անմիտիցդ (anmiticʿd) | անմիտներիցդ (anmitnericʿd) | ||
| instrumental | անմիտովդ (anmitovd) | անմիտներովդ (anmitnerovd) | ||
| locative | անմիտումդ (anmitumd) | անմիտներումդ (anmitnerumd) | ||