Definify.com
Definition 2024
Ոստանիկ
ոստանիկ
ոստանիկ
See also: Ոստանիկ
Armenian
Noun
ոստանիկ • (ostanik)
Declension
i-type, animate (Eastern Armenian)
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| nominative | ոստանիկ (ostanik) | ոստանիկներ (ostanikner) | ||
| dative | ոստանիկի (ostaniki) | ոստանիկների (ostanikneri) | ||
| ablative | ոստանիկից (ostanikicʿ) | ոստանիկներից (ostaniknericʿ) | ||
| instrumental | ոստանիկով (ostanikov) | ոստանիկներով (ostaniknerov) | ||
| locative | — | — | ||
| definite forms | ||||
| nominative | ոստանիկը/ոստանիկն (ostanikə/ostanikn) | ոստանիկները/ոստանիկներն (ostaniknerə/ostaniknern) | ||
| dative | ոստանիկին (ostanikin) | ոստանիկներին (ostaniknerin) | ||
| 1st person possessive forms (my) | ||||
| nominative | ոստանիկս (ostaniks) | ոստանիկներս (ostanikners) | ||
| dative | ոստանիկիս (ostanikis) | ոստանիկներիս (ostanikneris) | ||
| ablative | ոստանիկիցս (ostanikicʿs) | ոստանիկներիցս (ostaniknericʿs) | ||
| instrumental | ոստանիկովս (ostanikovs) | ոստանիկներովս (ostaniknerovs) | ||
| locative | — | — | ||
| 2nd person possessive forms (your) | ||||
| nominative | ոստանիկդ (ostanikd) | ոստանիկներդ (ostaniknerd) | ||
| dative | ոստանիկիդ (ostanikid) | ոստանիկներիդ (ostaniknerid) | ||
| ablative | ոստանիկիցդ (ostanikicʿd) | ոստանիկներիցդ (ostaniknericʿd) | ||
| instrumental | ոստանիկովդ (ostanikovd) | ոստանիկներովդ (ostaniknerovd) | ||
| locative | — | — | ||
Old Armenian
Etymology
From ոստան (ostan) + -իկ (-ik).
Noun
ոստանիկ • (ostanik)
- a free inhabitant of a ոստան (ostan)
Declension
i-a-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | ոստանիկ (ostanik) | ոստանիկք (ostanikkʿ) | |
| genitive | ոստանկի (ostanki) | ոստանկաց (ostankacʿ) | |
| dative | ոստանկի (ostanki) | ոստանկաց (ostankacʿ) | |
| accusative | ոստանիկ (ostanik) | ոստանիկս (ostaniks) | |
| ablative | ոստանկէ (ostankē) | ոստանկաց (ostankacʿ) | |
| instrumental | ոստանկաւ (ostankaw) | ոստանկաւք = ոստանկօք (ostankawkʿ = ostankōkʿ) | |
| locative | ոստանկի (ostanki) | ոստանիկս (ostaniks) |
Adjective
ոստանիկ • (ostanik)
- of the royal family, noble
- of the royal court
Declension
i-a-type
| singular | plural | ||
|---|---|---|---|
| nominative | ոստանիկ (ostanik) | ոստանիկք (ostanikkʿ) | |
| genitive | ոստանկի (ostanki) | ոստանկաց (ostankacʿ) | |
| dative | ոստանկի (ostanki) | ոստանկաց (ostankacʿ) | |
| accusative | ոստանիկ (ostanik) | ոստանիկս (ostaniks) | |
| ablative | ոստանկէ (ostankē) | ոստանկաց (ostankacʿ) | |
| instrumental | ոստանկաւ (ostankaw) | ոստանկաւք = ոստանկօք (ostankawkʿ = ostankōkʿ) | |
| locative | ոստանկի (ostanki) | ոստանիկս (ostaniks) |
Descendants
- Armenian: ոստանիկ (ostanik)
References
- Petrosean, H. Matatʿeay V. (1879), “ոստանիկ”, in Nor Baṙagirkʿ Hay-Angliarēn [New Dictionary Armenian–English], Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Awetikʿean, G.; Siwrmēlean, X.; Awgerean, M. (1836–1837), “ոստանիկ”, in Nor baṙgirkʿ haykazean lezui [New Dictionary of the Armenian Language] (in Old Armenian), Venice: S. Lazarus Armenian Academy
- Łazarean, Ṙ. S. (2000), “ոստանիկ”, in Tʿosunean G. B., editor, Grabari baṙaran [Dictionary of Old Armenian] (in Armenian), Yerevan: University Press