Hebrew

Noun

דיין \ דַּיָּן • ‎(dayán) m ‎(plural indefinite דיינים \ דַּיָּנִים, singular construct דיין \ דַּיַּן־, plural construct דייני \ דַּיָּנֵי־)

1. judge, jurist

Yiddish

Etymology 1

From Hebrew דַּיָּן.

Noun

דיין • ‎(dayen) m, plural דיינים ‎(dayonem)

1. religious judge

Related terms

• דין ‎(din)

Etymology 2

Determiner

דיין • ‎(dayn)

1. (nonstandard) Unpointed form of דײַן ‎(dayn).