Definify.com

Definition 2024

उच्च

उच्च

Sanskrit

Adjective

उच्च • ‎(ucca)

  1. high, elevated
  2. tall (MBh., Kum., Śiś., Kathās., etc.)
  3. deep (Caurap.)
  4. loud (Bhartṛ., VarBṛS.)
  5. pronounced with udātta accent (RPrāt., VPrāt., etc.)
  6. intense, violent (R.)

Declension

Masculine a-stem declension of उच्च
Nom. sg. उच्चः ‎(uccaḥ)
Gen. sg. उच्चस्य ‎(uccasya)
Singular Dual Plural
Nominative उच्चः ‎(uccaḥ) उच्चौ ‎(uccau) उच्चाः ‎(uccāḥ)
Vocative उच्च ‎(ucca) उच्चौ ‎(uccau) उच्चाः ‎(uccāḥ)
Accusative उच्चम् ‎(uccam) उच्चौ ‎(uccau) उच्चान् ‎(uccān)
Instrumental उच्चेन ‎(uccena) उच्चाभ्याम् ‎(uccābhyām) उच्चैः ‎(uccaiḥ)
Dative उच्चाय ‎(uccāya) उच्चाभ्याम् ‎(uccābhyām) उच्चेभ्यः ‎(uccebhyaḥ)
Ablative उच्चात् ‎(uccāt) उच्चाभ्याम् ‎(uccābhyām) उच्चेभ्यः ‎(uccebhyaḥ)
Genitive उच्चस्य ‎(uccasya) उच्चयोः ‎(uccayoḥ) उच्चानाम् ‎(uccānām)
Locative उच्चे ‎(ucce) उच्चयोः ‎(uccayoḥ) उच्चेषु ‎(ucceṣu)
Feminine ā-stem declension of उच्च
Nom. sg. उच्चा ‎(uccā)
Gen. sg. उच्चायाः ‎(uccāyāḥ)
Singular Dual Plural
Nominative उच्चा ‎(uccā) उच्चे ‎(ucce) उच्चाः ‎(uccāḥ)
Vocative उच्चे ‎(ucce) उच्चे ‎(ucce) उच्चाः ‎(uccāḥ)
Accusative उच्चाम् ‎(uccām) उच्चे ‎(ucce) उच्चाः ‎(uccāḥ)
Instrumental उच्चया ‎(uccayā) उच्चाभ्याम् ‎(uccābhyām) उच्चाभिः ‎(uccābhiḥ)
Dative उच्चायै ‎(uccāyai) उच्चाभ्याम् ‎(uccābhyām) उच्चाभ्यः ‎(uccābhyaḥ)
Ablative उच्चायाः ‎(uccāyāḥ) उच्चाभ्याम् ‎(uccābhyām) उच्चाभ्यः ‎(uccābhyaḥ)
Genitive उच्चायाः ‎(uccāyāḥ) उच्चयोः ‎(uccayoḥ) उच्चानाम् ‎(uccānām)
Locative उच्चायाम् ‎(uccāyām) उच्चयोः ‎(uccayoḥ) उच्चासु ‎(uccāsu)
Neuter a-stem declension of उच्च
Nom. sg. उच्चम् ‎(uccam)
Gen. sg. उच्चस्य ‎(uccasya)
Singular Dual Plural
Nominative उच्चम् ‎(uccam) उच्चे ‎(ucce) उच्चानि ‎(uccāni)
Vocative उच्च ‎(ucca) उच्चे ‎(ucce) उच्चानि ‎(uccāni)
Accusative उच्चम् ‎(uccam) उच्चे ‎(ucce) उच्चानि ‎(uccāni)
Instrumental उच्चेन ‎(uccena) उच्चाभ्याम् ‎(uccābhyām) उच्चैः ‎(uccaiḥ)
Dative उच्चा ‎(uccā) उच्चाभ्याम् ‎(uccābhyām) उच्चेभ्यः ‎(uccebhyaḥ)
Ablative उच्चात् ‎(uccāt) उच्चाभ्याम् ‎(uccābhyām) उच्चेभ्यः ‎(uccebhyaḥ)
Genitive उच्चस्य ‎(uccasya) उच्चयोः ‎(uccayoḥ) उच्चानाम् ‎(uccānām)
Locative उच्चे ‎(ucce) उच्चयोः ‎(uccayoḥ) उच्चेषु ‎(ucceṣu)

Noun

उच्च • ‎(ucca) m

  1. height (MBh.)
  2. apex of a planet's orbit (R., etc.)

Declension

Masculine a-stem declension of उच्च
Nom. sg. उच्चः ‎(uccaḥ)
Gen. sg. उच्चस्य ‎(uccasya)
Singular Dual Plural
Nominative उच्चः ‎(uccaḥ) उच्चौ ‎(uccau) उच्चाः ‎(uccāḥ)
Vocative उच्च ‎(ucca) उच्चौ ‎(uccau) उच्चाः ‎(uccāḥ)
Accusative उच्चम् ‎(uccam) उच्चौ ‎(uccau) उच्चान् ‎(uccān)
Instrumental उच्चेन ‎(uccena) उच्चाभ्याम् ‎(uccābhyām) उच्चैः ‎(uccaiḥ)
Dative उच्चाय ‎(uccāya) उच्चाभ्याम् ‎(uccābhyām) उच्चेभ्यः ‎(uccebhyaḥ)
Ablative उच्चात् ‎(uccāt) उच्चाभ्याम् ‎(uccābhyām) उच्चेभ्यः ‎(uccebhyaḥ)
Genitive उच्चस्य ‎(uccasya) उच्चयोः ‎(uccayoḥ) उच्चानाम् ‎(uccānām)
Locative उच्चे ‎(ucce) उच्चयोः ‎(uccayoḥ) उच्चेषु ‎(ucceṣu)

References

  • Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 0172

Similar Results