Definify.com

Definition 2024


सन

सन

Hindi

Noun

सन (san) m

  1. flax

Sanskrit

Etymology 1

From Proto-Indo-European *sénos (old). Cognates include Ancient Greek ἕνος (hénos), Latin senex, Old Armenian հին (hin) and Gothic 𐍃𐌹𐌽𐌴𐌹𐌲𐍃 (sineigs).

Adjective

सन (sána)

  1. old, ancient
    सनम् (sanam)of old, formerly
  2. lasting long
Declension
Masculine a-stem declension of सन
Nom. sg. सनः (sanaḥ)
Gen. sg. सनस्य (sanasya)
Singular Dual Plural
Nominative सनः (sanaḥ) सनौ (sanau) सनाः (sanāḥ)
Vocative सन (sana) सनौ (sanau) सनाः (sanāḥ)
Accusative सनम् (sanam) सनौ (sanau) सनान् (sanān)
Instrumental सनेन (sanena) सनाभ्याम् (sanābhyām) सनैः (sanaiḥ)
Dative सनाय (sanāya) सनाभ्याम् (sanābhyām) सनेभ्यः (sanebhyaḥ)
Ablative सनात् (sanāt) सनाभ्याम् (sanābhyām) सनेभ्यः (sanebhyaḥ)
Genitive सनस्य (sanasya) सनयोः (sanayoḥ) सनानाम् (sanānām)
Locative सने (sane) सनयोः (sanayoḥ) सनेषु (saneṣu)
Feminine ā-stem declension of सन
Nom. sg. सना (sanā)
Gen. sg. सनायाः (sanāyāḥ)
Singular Dual Plural
Nominative सना (sanā) सने (sane) सनाः (sanāḥ)
Vocative सने (sane) सने (sane) सनाः (sanāḥ)
Accusative सनाम् (sanām) सने (sane) सनाः (sanāḥ)
Instrumental सनया (sanayā) सनाभ्याम् (sanābhyām) सनाभिः (sanābhiḥ)
Dative सनायै (sanāyai) सनाभ्याम् (sanābhyām) सनाभ्यः (sanābhyaḥ)
Ablative सनायाः (sanāyāḥ) सनाभ्याम् (sanābhyām) सनाभ्यः (sanābhyaḥ)
Genitive सनायाः (sanāyāḥ) सनयोः (sanayoḥ) सनानाम् (sanānām)
Locative सनायाम् (sanāyām) सनयोः (sanayoḥ) सनासु (sanāsu)
Neuter a-stem declension of सन
Nom. sg. सनम् (sanam)
Gen. sg. सनस्य (sanasya)
Singular Dual Plural
Nominative सनम् (sanam) सने (sane) सनानि (sanāni)
Vocative सन (sana) सने (sane) सनानि (sanāni)
Accusative सनम् (sanam) सने (sane) सनानि (sanāni)
Instrumental सनेन (sanena) सनाभ्याम् (sanābhyām) सनैः (sanaiḥ)
Dative सना (sanā) सनाभ्याम् (sanābhyām) सनेभ्यः (sanebhyaḥ)
Ablative सनात् (sanāt) सनाभ्याम् (sanābhyām) सनेभ्यः (sanebhyaḥ)
Genitive सनस्य (sanasya) सनयोः (sanayoḥ) सनानाम् (sanānām)
Locative सने (sane) सनयोः (sanayoḥ) सनेषु (saneṣu)

Etymology 2

Noun

सन (sana) m

  1. gain, acquisition
    अहंसन (ahaṃ-sana)obtaining or claiming for one's self
    सुषण (su-ṣaṇa)easy to be acquired
  2. presenting, offering
Declension
Masculine a-stem declension of सन
Nom. sg. सनः (sanaḥ)
Gen. sg. सनस्य (sanasya)
Singular Dual Plural
Nominative सनः (sanaḥ) सनौ (sanau) सनाः (sanāḥ)
Vocative सन (sana) सनौ (sanau) सनाः (sanāḥ)
Accusative सनम् (sanam) सनौ (sanau) सनान् (sanān)
Instrumental सनेन (sanena) सनाभ्याम् (sanābhyām) सनैः (sanaiḥ)
Dative सनाय (sanāya) सनाभ्याम् (sanābhyām) सनेभ्यः (sanebhyaḥ)
Ablative सनात् (sanāt) सनाभ्याम् (sanābhyām) सनेभ्यः (sanebhyaḥ)
Genitive सनस्य (sanasya) सनयोः (sanayoḥ) सनानाम् (sanānām)
Locative सने (sane) सनयोः (sanayoḥ) सनेषु (saneṣu)

Etymology 3

Noun

सन (sana) m

  1. the flapping of an elephant's ears
  2. (botany) Bignonia suaveolens or Terminalia tomentosa (compare असन (asana))
Declension
Masculine a-stem declension of सन
Nom. sg. सनः (sanaḥ)
Gen. sg. सनस्य (sanasya)
Singular Dual Plural
Nominative सनः (sanaḥ) सनौ (sanau) सनाः (sanāḥ)
Vocative सन (sana) सनौ (sanau) सनाः (sanāḥ)
Accusative सनम् (sanam) सनौ (sanau) सनान् (sanān)
Instrumental सनेन (sanena) सनाभ्याम् (sanābhyām) सनैः (sanaiḥ)
Dative सनाय (sanāya) सनाभ्याम् (sanābhyām) सनेभ्यः (sanebhyaḥ)
Ablative सनात् (sanāt) सनाभ्याम् (sanābhyām) सनेभ्यः (sanebhyaḥ)
Genitive सनस्य (sanasya) सनयोः (sanayoḥ) सनानाम् (sanānām)
Locative सने (sane) सनयोः (sanayoḥ) सनेषु (saneṣu)
See also

References

  • Sir Monier Monier-Williams (1898) A Sanskrit-English dictionary etymologically and philologically arranged with special reference to cognate Indo-European languages, Oxford: Clarendon Press, page 1140